Mały pamiętnik recenzja

Czasami lubię czytać o innych. Poznawać ludzi od nieznanej mi wcześniej strony. W takich książkach szukam odpoczynku, uśmiechu oraz zabawy. Chcę razem z bohaterami książek brać udział ze wspaniałych przygodach z dzieciństwa, bawić się w ciekawe zabawy. Ostatnio miałam okazję przeczytać książkę „Mały pamiętnik” Jose Saramago. Opublikował on swoją książkę mając 84 lata. Pisze on w niej o swoim dzieciństwie i czasach młodości. Czy opowieść wywarła na mnie pozytywne wrażenie?

Na początku chciałabym jeszcze przybliżyć trochę sylwetkę autora. Jose Saramago był wybitnym portugalskim pisarzem. W roku 1998 otrzymał Nagrodę Nobla z dziedziny literatury. Tworzył wiersze, sztuki teatralne, krótkie opowiadania, eseje, libretta oraz notatki z podróży. Zasłynął jednak przede wszystkim dzięki powieściom, które opowiadają zarówno o współczesności, jak i o historii. W Polsce ukazały się m. in.: „O malarstwie i kaligrafii”, „Baltazar i Blimunda”, „Miasto ślepców”, „Wszystkie imiona”.

Należy na początku wspomnieć, że „Mały pamiętnik” liczy sobie mało stron, bo zaledwie 142. Jest to według mnie książka bardzo nieuporządkowana, w której często się gubiłam mimo niewielkiej objętości. Autor opisuje to, że w dzieciństwie często zmieniał miejsce zamieszkania. Nie byłoby w tym nic złego gdyby nie fakt, że najpierw opisuje jedno miejsce, a potem kolejne. W tym samym momencie przypomina sobie, że zapomniał czegoś dodać do poprzedniego mieszkania i dopiero teraz to opisuje. Bywa to niezwykle męczące zwłaszcza, że Jase Sagmaro podaje nazwy ulic w nieznanym mi języku, które ciężko zapamiętać.

Dodatkową trudnością w czytaniu był dla mnie dość skomplikowany język. Ciężko było mi skupić uwagę na długich, trudnych słowach, które raz po raz pojawiały się w powieści. Zdziwiło mnie również to, że autor opisując swoje dzieciństwo używa tak trudnego pióra. Spodziewałam się, że „Mały pamiętnik” będzie relacją z młodzieńczych lat, a dostałam wspomnienia doświadczonego pisarza. Sądziłam również, że przygody małego Jose Saramago bardzo mnie zaciekawią. Niestety i w tym przypadku moje przypuszczenia nie były trafne. Opowieści o rodzinie, ważne wydarzenia z życia pisarza nie zainteresowały mnie. Nie nudziłam się czytając tę książkę, ale uważam, że powinna być ona bardziej urozmaicona.

Podsumowując, moją pierwszą przygodę z Jose Saramago (nie czytałam poprzednich książek autora) uważam za mało udaną. Książka nie przypadała mi do gustu mimo bardzo wyczerpujących opisów krajobrazu Portugalii oraz bohaterów. Książka sprawia wrażenie wyrwanej kartki z całego życiorysu autora. Jest jedynie jej malutkim fragmentem. Myślę, że książka ta przypadnie do gustu wielbicielom twórczości wybitnego noblisty.