Malowany welon recenzja

Chcąc wziąć udział w wyzwaniu "tydzień bez nowości" rozglądałam się już od jakiegoś czasu za książką sprzed 2000 roku. Jak na złość nic mi w oko nie wpadało, aż koleżanka pożyczyła mi "Malowany welon". Jak się okazało powieść ta została wydana po raz pierwszy w Polsce w 1935r. - idealna pozycja do realizacji wyzwania.

William Somerset Maugham (1874-1965) to angielski powieściopisarz i dramaturg, który poświęcił się literaturze po sukcesie swojej pierwszej książki "Liza of Lambeth". W 1947 roku ustanowił on nagrodę Somerset Maugham Award dla młodych (poniżej 35 roku życia) pisarzy brytyjskich. W oparciu o powieść "Malowany welon" powstał film o tym samym tytule, nakręcony przez Johna Currana.

Główna bohaterka Kitty jest uwielbianą córką, której matka, ze względu na urodę swojej latorośli oczekuje, że wyda ją bardzo dobrze za mąż. Jednak jak to bywa w takich przypadkach – dziewczyna, mimo iż urodziwa, to okropnie samolubna i egoistyczna, do tego wcale nie spieszy jej się ze znalezieniem męża. I tak upływa rok po roku, aż dochodzi do sytuacji, gdy młodsza i brzydsza, wg obowiązujących kanonów piękna, siostra Kitty - Doris przyjmuje oświadczyny syna zamożnego chirurga posiadającego tytuł barona. Wtedy to wybredna panna, w przypływie paniki, wychodzi za mąż za Waltera Fane'a, bakteriologa pracującego w Chinach. Szybki ślub, podróż do odległego kraju oraz uczucia pomiędzy małżonkami są wstępem do całej historii.

Książka rozpoczyna się od punktu kulminacyjnego. Dopiero później w momentach retrospekcji poznajemy wydarzenia, które doprowadzają do obecnej sytuacji. Kitty nie jest postacią, do której zapałamy sympatią. Niejednokrotnie, podczas czytania, odczuwałam na nią złość oraz politowanie dla jej decyzji. A gdy już wydaje się, że nastąpi diametralna zmiana, okazuje się że nasze oczekiwanie niekoniecznie pokryją się z tym co zaserwuje nam pisarz. Niestety nie mamy możliwości poznać dokładniej innych bohaterów. Autor skupił się na przestawieniu osoby Kitty, nawet jej męża za bardzo nie poznajemy. Skutkuje to tym, że większość postaci jest dla nas obojętna.

W książce znajdziemy wiele prawd oczywistych, które nie będą dla nas żadnym objawieniem, ani zaskoczeniem. Mimo wszystko warto przeczytać tę książkę. Autor żongluje ciekawymi epitetami oraz porównaniami, które dawały lekturze smaku. Całość napisana bardzo przystępnie, chociaż można trafić na starodawne naleciałości językowe, nie mają one jednak większego wpływu na odbiór powieści. Oprócz tego na uwagę zasługuje fakt, że niektóre wydarzenia zaskoczą czytelnika. Nie chcę za wiele zdradzać, aby nie zabierać przyjemność z czytania, jednak muszę zaznaczyć, że oczekiwałam trochę innego zakończenia. Nie znaczy to, że to jest złe – jest bardzo interesujące, i dzięki nieszablonowemu podejściu do tematu, zapada w pamięci.Mnie się ta powieść podobała i zdecydowanie polecam ją.