Malarzu nasz, któryś jest w niebie recenzja

„Oddałbym resztę tlącego się we mnie życia, aby się tam znaleźć – odparł mężczyzna z przekonaniem – Chociaż tu pod pędzlem Boga powstało zachwycające dzieło sztuki, to niestety dla mnie jest zabójcze…” Kiedy Dariusz Kunicki napisał do mnie w sprawie recenzji jego powieści „Malarzu nasz, któryś jest w niebie” okładka i sam opis sprawił, że zapragnęłam poznać jej wnętrze i sprawdzić co takiego autor chciał przekazać nam czytelnikom. Czy jesteśmy postaciami z obrazu, którego malarzem jest sam Bóg?

„Muszę znaleźć odpowiedź na pytanie, które zadał mi kiedyś Stwórca, a wtedy będę mógł żywy powrócić do jego galerii.” Kiedy Amelia studentka malarstwa spotyka Adama nie przypuszcza, że to przypadkowe spotkanie wniesie w jej życie dezorientację, zagadkę i strach o swoje życiem.
Czy ten młody człowiek, który modlił się w galerii to biblijny Adam? Czego chce od Amelii i czy mówi jej całą prawdę?
Czy w Księdze Rodzaju ze Starego Testamentu można znaleźć odpowiedź o sens życia?
Adam to nie jedyna postać biblijna jaka pojawia się w życiu Amelii.
Kim jest Samael i Antichristos i dlaczego tak im zależy by poznać rozwiązanie zagadki przed Adamem?
Justyna jest w zakonie, a w wolnych chwilach maluje, czy to co przedstawia na płótnach ma związek z Amelią i jej tajemniczym nieznajomym? Kim jest Lilith i jakie ma powiązania z siostrą zakonną?
Czy rozwiązanie tej zagadki będzie dla Amelii bezpieczne?

„- Bajka dobiegła końca, koleżanko! - mruknął malarz (...)”
Są takie powieści, po przeczytaniu których czytelnik zamilka i nie wie co napisać i nie mam tu na myśli, że książka była zła, ale to, że od początku do końca była dla mnie totalnym zaskoczeniem. Trzeba przyznać, że pomysł na fabułę iście świeży, nietuzinkowy inny niż tysiące pozycji na rynku wydawniczym. Autor snuje swą opowieść opartą częściowo na wątkach biblijnych, a wykreowane przez niego postacie zaskakują, bawią i poniekąd próbują nas uczyć, czy jednak skorzystamy z tej nauki? Już od pierwszych stron autor próbuje czytelnika zaciekawić i wciągnąć w historię o stworzeniu świata, w moim przypadku to się udało, nie potrafiłam na dłużej odłożyć książki na bok. Choć jestem osobą wierzącą potraktowałam powieść jako fikcje literacką nie szukając tam głębszych podtekstów religijnych. Autor wykonał kawał dobrej roboty, powieść ta widać, że jest przemyślana, skondensowana i czyta się ją płynnie. Jeśli szukacie czegoś innego, nietuzinkowego i zaskakującego to polecam pióro autora.