Iskra recenzja

Leora zostaje wysłana z misją do Featherstone, aby zbadać kulturę nienaznaczonych i ich największe sekrety. Przy okazji dziewczyna chce się dowiedzieć kilku rzeczy o swojej biologicznej matce. Obie te sprawy doprowadzają ją do poznania kultury Nienaznaczonych. Kultury, którą jak jej wmawiano w szkole, jest okrutna i barbarzyńska. Jak Leora zniesie o nich prawdę? Jaką wiarę przyjmie po poznaniu drugiej strony medalu?

W tej książce poznajemy w końcu dokładnie lud Nienaznaczonych. Poznajemy ich spojrzenie dotyczące opowieści o Siostrach. O Moriah i Belii, jednej naznaczonej długiej nie. Co ciekawe historia ma wspólne fragmenty, ale ta nienaznaczonych wydaje się bardziej rozbudowana i kompletna. Przy okazji ukazuje ich wizję świata. Zresztą każda baśń, którą przeczytaliśmy w ,,Tuszu'' spotkamy też tutaj tylko zmienioną, pokazującą cierpienie ludzi o czystej skórze.

Dzięki właśnie tym opowieścią, jak i stosunku ludzi z Featherstone dowiadujemy się bardzo ważnej rzeczy. Jedni uważają, że tatuaże są złe, drudzy że czysta skóra jest zła. Każdy ma inną wiarę i to jest super, bo mamy ścieranie się przekonań i wiary w tym jednym miejscu. Ale tak naprawdę co definiuje to, że to co nosimy na skórze (czy też nie) jest prawdą i powinno się do tego stosować? Czy któraś z tych stron ma rację, a może żadna jej nie ma? Może dlatego opowieści Naznaczonych i Nienaznaczonych są tak podobne. Bo mają wspólną prawdę, która została przeinaczona inaczej dla każdej nacji. Pozostaje po tym wszystkim pytanie, który każdy czytelnik tej trylogii powinien sobie zadać. Ja go wam tutaj nie zadam, sami będziecie musieli to zrobić, bo książka skłania naprawdę do refleksji.

Ale wracając trochę do całokształtu książki. Tutaj miłość i zaufanie jest kluczowa, ale nie miłość między chłopakiem a dziewczyna - tego w tej książce nie spotkasz, no przynajmniej nie w takim natężeniu jak w innych - ale i miłości rodzinnej i przyjacielskiej. Wierzenia ludzi, a zwłaszcza ich rytuały też są ważne, tak samo jak pewne intrygi... o których wam nie mogę opowiedzieć. Za to mogę wam zdradzić, że książka trzyma poziom swojej poprzedniczki, dlatego też dostaje ode mnie 8 na 10.