Magiczny ekspres recenzja

Szkoła, magia, pociąg? Z czym kojarzą Wam się te słowa? Harry Potter, prawda? Jeśli jesteście fanami twórczości J.K. Rowling, to z pewnością spodoba Wam się też „Magiczny ekspres”, który jest połączeniem przygody, magii i tajemnic.

Flinn dwa lata temu straciła brata. Pewnego dnia Jonte wyszedł z domu i już do niego nie wrócił. Istnieje przypuszczenie, że jakoś magicznie zniknął na dworcu. Puff i go nie ma! Flinn nie jest w stanie pogodzić się ze stratą. Odczuwa pustkę, ale też chce się dowiedzieć, co tak naprawdę się wydarzyło. Jej jedynym tropem jest pocztówka z jakimś dziwnym pociągiem i kilkoma linijkami rymowanki. Dziewczyna nie ma pojęcia, o co może chodzić. Tak czy inaczej często przesiaduje na stacji kolejowej w Weidencorstel, zabijając czas i rozmyślając, gdzie od dawna nie podjeżdżają żadne pociągi. Pewnego dnia pojawia się tam pociąg. Prawdziwy, najprawdziwszy! Taki sam, jak z pocztówki od Jontego! I co teraz? Trzeba wskoczyć, bo co innego pozostało…

Tak rozpoczyna się historia Flinn, która zupełnie nie wie, w co się wpakowała. Jakaś dziwna, magiczna szkoła, a w zasadzie magiczny pociąg, który jest szkołą, nowe zasady, nowi ludzie, ale też prawdziwi, lojalni przyjaciele, przygody i szansa na poznanie długo wyczekiwanej prawdy.

Flinn, stając się pasażerem na gapę, zupełnym przypadkiem zmienia swój los. Poszukując prawdy o bracie, odkrywa wiele sekretów. Nie spodziewa się jednak, że największy sekret skrywa ona sama. Wszyscy w pociągu to Pawie, ona nim jednak nie jest. Jest pawebem, dzieckiem bez biletu, które nie wierzy w swój potencjał, w wielką przyszłość. Czy aby na pewno nie jest wyjątkowa?

„Magiczny ekspres” to książka, która jest napisana lekko, miło i przyjemnie. Autorka w prosty sposób tłumaczy po kolei zasady szkolne i magiczne. Otrzymujemy też małą dawkę historii twórcy Ekspresu Międzykontynentalnego.

Dzieje się w niej bardzo dużo, nie mamy odpowiedzi podanych na tacy.

W książce mamy podział na tych „dobrych” i tych złych”. Wyczuwamy od razu, że ktoś coś knuje. Jednym kibicujemy, drugich chcemy momentami, kolokwialnie mówiąc, walnąć w łeb przez ich cwaniactwo. W magicznej szkole nie mamy także nauczania zwykłych przedmiotów. Można uczyć się zachowania, sztuk walki, czy też strategii i pewności siebie.

W książce zaznaczyłam parę błędów, ale nie są one czymś, co byłoby warte większego wypominania. Tutaj zdecydowanie skupiłam się na wykreowanym świecie i próbie rozwikłania zagadek, świetnie spędzając czas. Jest to idealna lektura na zimowy wieczór z kocykiem i oranżadą waniliową!