Harry Potter i Kamień Filozoficzny recenzja

"Nie ma czegoś takiego jak dobro i zło, jest tylko władza i potęga...I mnóstwo ludzi zbyt słabych, by osiągnąć władzę i potęgę". (str.303)

W życiu przeciętnej rodziny nadchodzi dzień odbiegający od codzienności. Pojawia się dziwny kot, latające w dzień sowy, ludzie w pelerynach, meteoryty i siostrzeniec, którym muszą się zaopiekować po śmierci jego rodziców.
Mija dziesięć lat jego smutnego dzieciństwa. Niekochany przez wujostwo, bity przez kuzyna, śpiący w komórce z pająkami.

Dziwne rzeczy, które wokół niego się działy, a których nie potrafił wytłumaczyć powodowały wrogość przybranej rodziny. Mimo ze nie miał poza nimi nikogo bliskiego ktoś o nim pamiętał.W dniu swoich jedenastych urodzin poznaje prawdę o sobie i swoich rodzicach. Staje się uczniem Szkoły Magii i Czarodziejstwa. Odbywa swoja pierwszą samodzielną podróż do Hogwartu. W pociągu poznaje innych uczniów podobnie jak on podnieconych i wystraszonych tym co ich czeka.

Po przybyciu na miejsce wszyscy nowicjusze są oczarowani ogromem i wspaniałością zamku, ceremonią powitalną, stołami uginającymi się od jedzenia i nieziemską atmosferą. Zostają zapoznani z obowiązkami, prawami i zwyczajami tam obowiązującymi i przydzieleni do domów zamieszkania. Mieszkańcy domów musieli ze sobą współpracować by zdobyć mistrzostwo.

Młodych adeptów z głowami wypełnionymi myślami, że zaczną od razu czarować, szybko sprowadzono na ziemię przekazując nieciekawe podstawy wiedzy z różnych dziedzin czarnoksiężnictwa. Naszego młodego czarodzieja otacza grupa przyjaciół i sława, która niespodziewanie na niego spadła.Ma też zagorzałych wrogów, którzy zrobią wszystko by go zniszczyć i wydalić ze szkoły.
Wiedli życie pełne przygód i niespodzianek, wspólnie przeżyte doświadczenia scalały przyjaźnie.

W powieści toczy się walka dobrego ze złem i chciwością. Tak to już jest w naturze ludzkiej,a w tym przypadku czarodziejów, że jak ktoś posiada dużo to chce jeszcze więcej.Osoby postrzegane jako złe okazują się być w porządku, a te pozytywne chciwe i niegodziwe.Na pewno polubi się sympatyczną postać olbrzyma chroniącego swoich podopiecznych i z jego słynnym płaszczem z kieszeniami mieszczącymi wszystko. To także historia o sile przyjaźni, która potrafi pokonać największe przeszkody i potęga miłości rodzicielskiej chroniąca swoje dzieci.

Myślę, że jest to wspaniała lektura dla młodych czytelników. Dla mnie starszego już pokolenia to bajka z elementami magicznymi. Podobała mi się nie mogę zaprzeczyć, lecz mnie nie porwała.Do lektury przekonał mnie syn, który po wielu nieudanych próbach namówienia mnie do lektury sprezentował mi ją na Dzień Matki. A prezentów nie należy ignorować.

Wielki podziw w szacunek dla Autorki za pomysłowość i stworzenie niesamowicie barwnego, magicznego świata.