Magia Avalonu recenzja

Zachęcona poprzednią częścią cyklu o Laurel, wzięłam się za lekturę "Magii Avalonu". Jedną z wad "Skrzydeł Laurel" było pominięcie wątku innych wróżek i ich świata. Tu, choćby przez wzgląd na tytuł, czułam, że tak nie będzie.
Tak jak przypuszczałam, fabuła skupia się głównie na magicznej krainie, z której pochodzi główna bohaterka, zwanej Avalonem. Laurel udaje się tam, by poprawić swoje prawie zerowe umiejętności w zakresie magii. Gdy wraca do świata ludzi okazuje się, że jej i jej bliskim grozi śmiertelne niebezpieczeństwo.
Uważam, że z niektórymi bohaterami jest lepiej. Laurel pozostaje taka sama: niezdecydowana i zdezorientowana biegiem wydarzeń i swoimi uczuciami. Postacie chłopaków nieco się zmieniły. Dawid wreszcie nabrał dla mnie kolorów, stał się bardziej wyrazisty, pokazał swoje słabości, przez co był bardziej ludzki. Dawid ideał na dłuższą metę był nie do zniesienia. Tamani też się zmienił. W "Magii..." był bardziej natrętny, co trochę mnie odstraszało, jednak gdy spojrzałam szerzej, potrafiłam go zrozumieć. Postać Chelsea stała mi się bliższa i w końcu zaczęłam rozumieć jej zachowanie.
Jeśli chodzi o fabułę, to chcę wspomnieć o czymś, czego nie spodziewałam się znaleźć w tego typu książce. Cały świat wróżek jest podzielony na grupy społeczne, a przynależności do nich trzeba się bardzo ściśle trzymać. Bardzo podobało mi się przedstawienie krainy. Nie była ona tak bajkowa, jak mogłabym sobie wyobrażać. Jest tu głębokie przesłanie apropos podziału społeczeństwa. Mieszkańcy nie mają wyboru, muszą się podporządkować.
Warsztat pisarski pani Pike, choć wcale nie był zły, uległ poprawie. Cieszy mnie to, że autorka nie osiadła na laurach i widać tego efekty.
Książka mi się podobała i przewyższyła moje oczekiwania. Choć akcja miejscami się ciągnęła, przez przydługie opisy, jestem zadowolona. Czy warto przeczytać? Sami zdecydujcie. Jeśli podobała wam się pierwsza część, to na pewno się nie zwiedziecie.