Złote kwiaty recenzja

Niestety, przy "zamawianiu" książki, nie spojrzałem, że jest to drugi tom cyklu. Niemniej jednak, zobowiązany do napisania recenzji, zabrałem się za przysłaną mi pozycję. Myślę - pewnie jest to cykl jak każdy kryminalny i można sobie zacząć od środka czytać serię, a luki fabularne wypełnią się same. W tym przypadku nie do końca. Na wstępie mojej recenzji pragnę zaznaczyć, że książkę można zacząć czytać od drugiego tomu, choć niektórych rzeczy albo trzeba się domyślić, albo wydedukować, albo przyjąć na klatę, że mamy pewnego rodzaju luki fabularne (które wypełni pierwszy tom powieści). Dlatego polecam o wiele bardziej przeczytać najpierw tom pierwszy (jak wskazuje logika), a dopiero potem drugi. Ja pierwszy na pewno nadrobię. :)

Cykl (i sama autorka) zasługuje na uznanie (zakładam, że pierwszy tom poprowadzony jest w podobny sposób) ze względu na to, że umiejętnie przeplatany jest tu wątek kryminalny i obyczajowy. Nie jest to tylko próba przebrnięcia przez śledztwo z rzuconymi ochłapami życia prywantnego, codziennego, pozaroboczego bohaterów - jak to ma miejsce w wielu tego gatunku książkach. Fabuła jest bardzo dynamiczna, wartka, ale nie ma się uczucia przesytu i niepotrzebnego biegu. Jest na tyle interesująca i szybka, aby dobrze poznać Herminę - główną bohaterkę, dobrze prześledzić śledztwo, a także nie mieć poczucia monotonii i nudy. Książkę czyta się naprawdę szybko. Początkowo sprawa wydawała się prosta - ale im dalej brniemy z główną bohaterką, tym większe węzły gordyjskie powstają. Sprawia to, że człowiek chce więcej.

Na uwagę zasługuje jeszcze motyw chorób psychicznych. Prawdziwy kunszt i majstersztyk, pokazujący kawał pracy jaki włożyła autorka w pisanie tejże książki. Temat ten nie jest potraktowany po macoszemu. Autorka musiała poświęcić sporo czasu na bardzo dokładne zgłębienie tego tematu. Na pewno spodoba się to wszystkim miłośnikom ludzkiego umysłu i pasjonatom psychologii czy psychiatrii.

Podsumowując, uważam, że książka Złote kwiatyjest bardzo interesującą pozycją na polskim rynku wydawniczym, a autorka, dotąd mi nieznana, Magdalena Sobota zasługuje na większy rozgłos. Moim skromnym zdaniem uważam, że jej cykl dodaje świeżości i jest dobrym odpoczynkiem od "Mroza", "Czornyja" czy "Puzyńskiej".

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl