Źródlisko recenzja

Najnowsza książka Ewy Przydryga “ Źródlisko” zrobiła na mnie ogromne wrażenie. To moje kolejne spotkanie z twórczością autorki, która niezmiennie mnie intryguje i potrafi zaskoczyć, przenosi w mroczne zakamarki w ramach opowiedzenia kolejnej historii.

Lila w spontanicznym odruchu wysyła SMS, aby wziąć udział w konkursie radiowym. Nagrodą jest pobyt w luksusowej posiadłości, położonej z dala od zgiełku miasta, na odludziu, gdzie zasięg jest dobrem luksusowym. Wraz z mężem, synkiem, ojcem i siostrą, wyruszają na weekendowy odpoczynek. Wygrana zapowiada się fascynującą przygodą, niestety szybko przeradza się w makabrę. Już po pierwszej nocy kobieta odkrywa, że znika jej dwuletni syn. Czy ktoś go uprowadził, kiedy rodzina była pogrążona we śnie? A może to ona zrobiła synowi krzywdę? Przeszukanie posesji nie daje żadnych efektów, dziecko przepadło jak kamień w wodę. Czy wygrana była przypadkiem, czy może misternie przygotowaną pułapką, by zwabić rodzinę Lili w odosobnione miejsce? Rodzina zostaje wciągnięta w chorą grę. Mają się przyznać do brzydkiej rzeczy, której dopuścili się kilka lat wcześniej. Początkowo nie zdają sobie sprawy, dlaczego i kto zwabił ich na Źródlisko. Piękny inteligentny dom staje się śmiertelną pułapką, dostają 24 godziny na rozwiązanie zagadek, by uratować życie Adasia.

Autorka kolejny raz serwuje czytelnikowi dużą dawkę emocji. Skrzętnie wymyślona fabuła nabiera rozmachu, kiedy na jaw wychodzi tajemnica skrywana przez rodzinę Lili. To, co wydarzyło się kilka lat wcześniej, kładzie się cieniem na całą rodzinę, ktoś bardzo pragnie, aby zatajone fakty ujrzały światło dzienne.
Ból po stracie, niemoc cofnięcia czasu, próba wyrównania rachunków, może stać się zapalnikiem do wprowadzenia w życie planu zemsty. A plan został ciekawie zaprojektowany przez pisarkę, podrzucane stopniowo informacje, budowanie napięcia, tworzą ciekawą historię, która nadaje rumieńce powieści i przyciąga. Elementy układanki w końcu wskakują na swoje miejsce, a bohaterowie stojący po dwóch przeciwnych stronach barykady walczą o swoje racje. Z jednej strony desperacja, aby ocalić z drugiej poszukiwanie sprawiedliwości po stracie. Desperacko pragnąc sprawiedliwości, nie przebieramy w środkach, aby osiągnąć cel a punkt widzenia często zależy od punktu siedzenia.

Gorąco zachęcam zanurzyć się w odmętach Źródliska.