Ludzie z mgły recenzja

(...) nad łąkami unosiła się mgła. Taka sama jak, ta która spowijała miasto przy wszystkich poprzednich zaginięciach. Gęsta i nieprzenikniona. Ta, która mąciła w głowach i wiodła na zatracenie."

Historia rozpoczyna się w momencie zaginięcia dziewiętnastoletniej dziewczyny. Można powiedzieć wydarzenie jakich wiele w kraju i na świecie. Tragedia dla rodziny i najbliższych oraz kolejna sprawa do rozwiązania dla policji. Tym razem to nie będzie jednak szablonowe śledztwo. W grę wchodzi lokalna legenda. Mrok, a raczej szarość mgły, która w niewyjaśnionych okolicznościach pochłania kolejne ludzkie istnienie. Całą sprawę dodatkowo komplikuje tajemniczy mężczyzna bez przeszłości. Kim jest nieznajomy i co łączy go z mgłą, z której się wyłonił?

"Ludzie z mgły" to genialny thriller. Fabuła została znakomicie skonstruowana, jest zawiła i wielowymiarowa. Autorka zbudowała niesamowity klimat, gęsty od niedopowiedzeń i kłamstw. Opowiada dwie równolegle rozgrywające się historie. Pozornie bez związku. Osadzone w różnych przedziałach czasowych, które wraz z biegiem akcji zmierzają do jednego punktu.

"Wydaje się, że rozpłynęli się w powietrzu, prawda? Zagubili się we mgle i już nie znaleźli drogi powrotnej do domu."

Mgła zagrała na wielu płaszczyznach, tej dosłownej oraz jako uosobienie ludzkiego zagubienia w emocjach i czynach.

Zagadkę kryminalną można porównać do lampek choinkowych. Niby jeden łańcuch, ma swój początek i koniec, ale żeby go rozwiązać potrzeba ogromu cierpliwości i sprytu. Wszystko się ze sobą nierozerwalnie łączy, lecz by rozbłysło jasnym światłem prawdy należy z rozwagą i rozmysłem rozplątać każdy kolejny węzeł zbudowany na kłamstwie, toksycznych relacjach i ludzkich dramatach.

To bardzo emocjonalna podróż. Każdy z bohaterów zmaga się z własnymi demonami, a wszystko zamknięte jest w jedynej, spójnej historii.

Autorka porusza sprawy ważne, a także niezwykle intrygujące, przez co powieść nabrała głębszego sensu i jednocześnie zachęca do dalszego zgłębiania temat.

Zakończenie poruszyło również moją wrażliwą strunę, a ostatni akapit na długo pozostanie w pamięci.