Ludzie z mgły recenzja

W Sinicach kolejna nastolatka zostaje uznana za zaginioną. Rozpoczynają się poszukiwania, a pierwsze podejrzenia padają na nagle wyłonionego z lasu mężczyznę z amnezją, który ma ze sobą naszyjnik Alicji. Kim jest nieznajomy? Czy ma on coś wspólnego z nieobecnością dziewczyny?

Gdy sięga się po lekturę Izabeli Janiszewskiej, można mieć pewność, że trafi się na ciekawą pozycję z mocno zarysowanym tłem psychologicznym. Rozdziały dotyczą różnych przedziałów czasowych, ale początkowe poczucie chaosu niweluje zgrabne poprowadzenie intrygi. Całość fabuły opiera się na lokalnej legendzie o ludziach ginących w oparach mgły, spowijającą konwencję książki. Bohaterowie zostali skonstruowani w sposób precyzyjny - są wyraziści, choć niejednoznaczni. Akcja pochłania od pierwszych stron, a czytelnik znika dla otaczającego świata niczym krajobraz spowity tym zjawiskiem atmosferycznym. Autorka doskonale myli tropy i mimo że większości się domyśliłam wcześniej (zapewne efekt zbyt wielu powieści przeczytanych z tego gatunku 🤣), treść odkrywałam kartka po kartce z wielką przyjemnością, a zakończenie okazało się zaskakujące - nawet jak dla mnie 😉

Jednak na największą uwagę oraz pochwałę zasługują aspekty związane z psychiką człowieka. Na pierwszy plan wysuwa się tu zespół zastępczy Münchhausena, który cechuje się wywoływaniem u bliskiej osoby objawów chorobowych, głównie po to by znaleźć się w centrum zainteresowania czy współczucia. Powoduje to oczywiście ogromną krzywdę dzieci (gdyż to właśnie one najczęściej zostają ofiarami), nie tylko fizyczną, ale też zostawiającą solidny ślad w ich delikatnych umysłach. Przyczyny tego schorzenia bywają różne, aczkolwiek fundamentalnymi okazują się zaburzenia emocjonalne oraz upośledzone umiejętności interpersonalne.

Kolejna interesująca kwestia to utrata pamięci. Często jest ona wynikiem nie urazów głowy, ale traumatycznych wydarzeń - swojste wyparcie. Często mija w dość krótkim czasie, natomiast tutaj bodźcem do poruszenia tego wątku stał się autentyczny przypadek pewnego człowieka, który mimo upływu ponad 20 lat nigdy jej nie odzyskał. Nikt nie pomógł go zidentyfikować i do tej pory nie udało się ustalić jego prawdziwej tożsamości. Jest niczym duch, pojawiający się znikąd...

To świetny thriller poruszający mnóstwo istotnych spraw. Pokazuje z pełnym przekonaniem, że choć mgła może być niebezpieczna bądź przerażająca, to jednak największe zagrożenie stanowią ludzie i to właśnie ich najbardziej powinniśmy się obawiać...