William recenzja

Kolejne moje spotkanie z ulubioną autorką – Elizabeth Strout i bohaterką jej powieści – Lucy Barton, pisarką, być może alter ego Strout. Muszę przyznać, że lubię powolną realistyczną narrację Strout i to, z jaką czułością opowiada o swoich bohaterach. W tej książce głównym bohaterem jest tytułowy William, pierwszy mąż Lucy, z którym przeżyła 20 lat i miała dwie córki. Po tym małżeństwie William miał jeszcze dwie żony, ale wciąż zachował dobre relacje z Lucy.

Opowiada w tej książce dużo Lucy o swoim życiu z Williamem i po Williamie. Sporo jest odwołań do poprzednich książek cyklu: 'Mam na imię Lucy' i 'To, co możliwe', myślę, że ważne jest ich przeczytanie przed lekturą tej pozycji. Wiele dowiadujemy się o rodzicach Lucy, oboje byli purytanami, więc w domu rodzinnym panował wielki chłód emocjonalny, celowała w tym głównie matka, która nigdy nie przytuliła bohaterki, wręcz jej nie dotknęła, za to często biła, jej oschłość była wręcz karykaturalna. A sama bohaterka, po tych traumatycznych doświadczeniach z dzieciństwa wciąż czuje się nieważna mimo tego, że osiągnęła w życiu sukces: stała się znaną pisarką. Kluczowy jest tu następujący cytat: „Czuję się niewidzialna, to mam na myśli. W najgłębszym tego słowa znaczeniu. (...) Naprawdę jest tak, jakbym nie istniała, przypuszczam, że to najtrafniejsze, co mogę powiedzieć. Chodzi mi o to, że nie istnieję na świecie.”

To jest też rzecz o Williamie, o jego wycofaniu, oschłości, braku empatii, egocentryzmie. To właśnie z tego powodu Lucy się z nim rozstała, nie miał też powodzenia w relacjach z następnymi żonami.

Pięknie to wszystko napisane, niemniej od pewnego momentu książka zaczęła mnie nużyć, stała się przewidywalna. Przykro to mówić, ale moja ulubiona autorka sadzi banały: że nieudane życie osobiste Williama bierze się z jego traum dzieciństwa; że żeniąc się z Lucy, poślubił w gruncie rzeczy własną matkę; że wszyscy ludzie są w gruncie rzeczy wielką tajemnicą. No słabe niestety zakończenie książki jest. Mam nadzieję, że to tylko wypadek przy pracy.

Słuchałem audiobooka w znakomitej interpretacji Doroty Landowskiej.