Wilkołak recenzja

Bardzo lubię książki Wojciecha Chmielarza, na trzecią część serii gliwickiej trochę musiałam poczekać, ale było warto. Chociaż autor kończy tą powieścią ten cykl, lecz jak dla mnie to mógłby kontynuować, tylko żeby nie kazał czekać zbyt długo na następną książkę. Po długim odstępie musiałam sobie nieco przypomnieć o co chodziło w poprzednich tomach, lecz z każdą przeczytaną stroną pamięć wracała.

Na pogrzebie swojego ojca, detektyw Dawid Wolski zauważa na cmentarzu Igę, swoja dawną miłość, która została zamordowana kilka lat temu. Dawidowi wydaje się to nieprawdopodobne, lecz gdy rusza w jej stronę, dziewczyna szybko ucieka i znika z pola widzenia. Nikt inny jej nie widział, uważają, że przywidziało mu się. Wobec faktu, że nikt nie wierzy w to, że Iga żyje, Dawid postanawia sam rozwikłać tę zagadką, prosi o pomoc przyjaciela Adama Górnika. Początkowo prokurator Górnik (który jest chwilowo zawieszony w czynnościach służbowych) nie chce mieszać się w tę sprawę, gdyż wie jaki nieprzewidywalny może być Dawid, ale w końcu decyduje się pomóc Wolskiemu, bo wie, że on i tak nie odpuści i może się wkopać w jeszcze większe tarapaty. Plan Dawida jest dosyć szalony, chce wykopać zwłoki z grobu, w którym pochowana została Iga...
Ten niespotykany duet zaczyna prowadzić nieoficjalne śledztwo w sprawie zaginięć młodych dziewcząt z okresu, kiedy zginęła Iga. Okazuje się, że wpadają na pewien trop. Muszę przyznać, iż bardzo mi się ten duet spodobał, mimo tego, że metody ich pracy niekonwencjonalne. Zanim dojdą do rozwiązania tej zagadki, śledzimy wartką akcję, niepowodzenia oraz niesamowite pomysły tej amatorskiej pary śledczych.
Więcej nie zdradzę Wam, dodam tylko, że jest wiele wątków i niemal do końca nie wiadomo kto jest tytułowym wilkołakiem.
Zaskoczyła mnie zmiana charakteru głównych postaci, Dawida z impulsywnego, intrygującego i nie do końca lubianego przeze mnie detektywa w sympatycznego nawet w końcówce i Adama z rozważnego, praworządnego prokuratora w potulnego wykonawcę idiotycznych niemal pomysłów Dawida.

Zakończenie jest dobrze dopracowane, autor zostawił sobie furtkę, więc w razie czego może nie jest tak do końca to ostatnia część serii.

Moim zdaniem jest to bardzo dobry kryminał i warto go przeczytać.
Polecam.