Mindhunter. Tajemnice elitarnej jednostki FBI recenzja

John Douglas - człowiek legenda którego determinacja, ciężka praca i pasja sprawiły że rola profilera w śledztwie traktowana jest jako niezbędne wsparcie a nie psychologiczne czary-mary.

Przez ponad 20 lat kariery zawodowej uczestniczył on w najgłośniejszych sprawach kryminalnych w USA, które do dziś budzą przerażenie i niedowierzanie. To właśnie dzięki "zaprzęgnięciu" nauk behawioralnych jako jednego z działań śledczych spowodowało, że profile seryjnych morderców, gwałcicieli, zamachowców czy stalkerów były bardziej precyzyjne co pozwoliło często zawęzić poszukiwania do określonej grupy osób.
Łatwo sobie uzmysłowić że John Douglas, jako pracownik FBI, w prowadzonych przez siebie śledztwach zetknął się z tak przerażającą liczbą ludzkich tragedii, cierpienia i zła że wpłynęło to na jego poglądy które dla nas mogą wydawać się radykalne. Kara śmierci jako najlepszy sposób eliminowania groźnego przestępcy, przekonanie że ludzi takich nie da się w żaden sposób zresocjalizować oraz że pojęcie niepoczytalności to coś co w przypadku sprawców brutalnych czynów nie istnieje a jest tylko argumentem wysuwanym przez obronę.
Przyznam, że tak ostre sądy budziły gdzieś mój wewnętrzny sprzeciw, ale trzeba brać poprawkę, że mówimy o amerykańskim systemie sprawiedliwości, który diametralnie różni się od tego w którym my funkcjonujemy.

John Douglas opowiada nam o swoim życiu poprzez pryzmat spraw w których uczestniczył jako profiler. Śledzimy jego karierę, życie osobiste, kolejne śledztwa, które do dziś rozpalają wyobraźnię miłośników krwawych historii. Nie brak tu opowieści pierwszych stron gazet: Ted Bundy, Charles Manson, Unabomber. Ale (aż chciałoby się zakrzyknąć: na Boga!) dlaczego jest to tak chaotycznie napisane.
Czytelnik tonie w zalewie nieistotnych dla niego szczegółów (te dziesiątki nazwisk kolegów po fachu z którymi współpracował bohater, przełożonych, potem podwładnych). W kolejnych rozdziałach wracają sprawy, które już były omawiane wcześniej i przez to ma się wrażenie że czyta się jeszcze raz to samo.
Taka narracja we mnie wywołała poczucie bałaganu i chaosu. Dla mnie zabrakło tu profesjonalnego ghostwritera który ujarzmiłby trochę tę opowieść (Mark Olshaker nie sprawdził się w tej roli).
Literacko więc ta książka wypada średnio niemniej to cały czas fascynująca historia człowieka, który pchnął współczesną kryminologię na zupełnie nowe tory. Warto przeczytać.