Carter recenzja

Klara Leończuk- debiutantka na polskim rynku (a przynajmniej nie znalazłam informacji o innych książkach tej autorki). Jak na jej pierwsza publikację, jest to potencjał na doskonały cykl. Kwestia pozostaje tylko jedna, czy autorka doszlifuje pewne aspekty, które uatrakcyjnią książkę.
Recenzję zatytułowałam love express, nie bez przyczyny. Leończuk zabiera nas w podróż, która niczym nie przypomina rzeczywistych relacji. Nie chodzi mi o to, że romans rozgrywa się w świecie mafijnym, ale o tempo i towarzyszące emocje. Brakuje mi, walki wewnętrznej, strachu..... bo czy gdyby porwał was obcy mężczyzna, który na waszych oczach zabija z zimną krwią twojego szefa, a następnie wywozi za granice, nie czułybyście przerażenia? Czy instynkt ochrony własnego życia, nie mobilizowałby was do ucieczki, a przynajmniej do jej próby? Do tego mając jedną przyjaciółkę, która za siedem dni ma wziąć ślub a ty masz być jej świadkową, nie próbujesz się przez cały tydzień z nią skontaktować?
Tego brakuje mi w naszej Scarlet. Tych pierwszych emocji. Po prostu mamy przed sobą kobietę, której mam wrażenie jest obojętne co się wokół niej dziej. Jednego dnia jest obcą, drugiego już narzeczoną, która charakterem przypomina capo.
Książka, krótka, może gdyby autorka dopisała jeszcze ze sto stron, miałaby jakąś głębię. Co do gatunku to raczej opisy wspomnień, bo czas między opisywanymi wydarzeniami, to szybkie przeskoki. Wątków pobocznych tu brakuje, może w drugiej części coś ciekawego się pojawi.
Czyli już mamy dwie rzeczy, których brak 1. początkowego przejawy charakteru u bohaterki 2. stron pomagających wczuć się czytelnikowi w historię.
Pani Klara miała na pewno dobry pomysł na fabułę, może z powodu strachu przed powielaniem, pewnych już utartych historii i ciągów zdarzeń, szczędziła nam rozbudowania historii. Czasami też bywa tak, że autor ma tyle myśli, tyle pomysłów i pisze, i pisze jak my nasze recenzje, zamyka książkę zadowolony, że to już jest koniec, albo jak w przypadku cyklu początek. Tylko, że po pewnym czasie okazuje się, że to co wydawało nam się słuszne, jest nie do końca przemyślane czy spójne. Jednak jak pisał Mieczysław Jasturn "Pośpiech bywa ojcem powierzchowności".