Szczęśliwy los recenzja

Poznajcie cztery przyjaciółki - Basię, Alę, Julię i Lilkę - które dzięki wygranej w lotto mogą spełnić swoje licealne marzenie jakim jest kupno i prowadzenie pensjonatu nad jeziorem. Jako, że kobiety są w gorącej wodzie kąpane pod wpływem chwili wyruszają na Podlasie - do miejscowości o jakże tajemniczej nazwie Babibór (czuć słowiańskość, co?). Wraz z właścicielką szybko dochodzą do porozumienia i podpisują co trzeba. By uczcić swój sukces, wraz ze starowinką robią babski wieczór zakrapiany domowymi nalewkami. Na drugi dzień odkrywają dziury w ciele byłej i nieoddychającej już właścicielce siedliska. Czy to zwiastun nadciągających czarnych chmur, które nie wróżą kobietom szczęścia? Okazuje się, że tak. Następuje areszt domowy i rozwikłanie tego tajemniczego morderstwa. Czy ma to jakiś nadprzyrodzony związek? O tym musicie przekonać się sami.

Ta książka była fenomenalna. Czytało się ją tak dobrze, że nawet nie wiedziałam kiedy ją skończyłam. Jest to jedna z lepszych komedii jakie było mi dane przeczytać. Pani Małgorzata stworzyła klimatyczną powieść z tajemnicami i humorem w tle. Możecie tutaj zaczerpnąć nieco gwary podlaskiej czy zapoznać się ze słowiańskimi wierzeniami (ludzie ze wsi często wspominają o demonach czy czarownicach). Do tego mamy bardzo ciekawą historię założycielek Babiboru, z którymi chcąc nie chcąc utożsamiane zaczynają być bohaterki książki. I wreszcie mamy tutaj zbrodnię - zbrodnię niemalże tak doskonałą jak u Lesia Chmielewskiej. I szereg podejrzanych, bo każdy mieszkaniec może nim być. Prócz ciekawej historii założycielek, mamy również ciekawą historię rodzinną, z której wyszedł niezły cyrk.

To było moje pierwsze spotkanie z twórczością Pani Małgorzaty Starosty i jakże udane. Autorka swoim stylem pisania przypomina mi nieco twórczość Miszczuk (seria "Kwiat Paproci") i Szarańskiej (serie "Kalina w malinach" oraz "Kronika pechowych wypadków"). Było lekko i przyjemnie. Czytało się z uśmiechem na twarzy. W tej książce fajne jest to, że każdą z bohaterek się polubi. Są to takie swojskie dziołchy, które przypominają jak ważna jest przyjaźń - dbanie o nią. Ten pierwszy tom to zadatek na naprawdę ciekawą trylogię. Wyczuwam, że Autorka jeszcze wiele ma nam do ujawnienia w związku z tą czwórką szalonych kobiet jak i samą historią Babiboru. I ja już na to czekam. Czy polecam? Pewnie, że tak. Polecam Tobie, Twojej Mamie Siostrze, Teściowej, Babci i wszystkim Ciotkom. Ta książka czyta się sama i niech się poleca, bo to kawał dobrego humoru z trupem w tle.

Książka została otrzymana z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl