Lodowa korona recenzja

Askia jest prawowitą dziedziczką tronu Seraveszu, jednak jej kuzyn z pomocą władcy Rovenu odbiera jej Lodową Koronę. Mieszkańcy Seraveszu przeżywają koszmar pod rządami nowego władcy, dlatego młoda kobieta udaje się do imperium Visziru, by prosić swojego ojca chrzestnego o pomoc.

Już dawno nie czytałam fantastyki i trochę brakowało mi poznawania nowych światów. Dlatego za lekturę zabrałam się z entuzjazmem, który został podsycony przez pierwsze kilkadziesiąt stron. Stron, które były bardzo mocne i mroczne, pełne emocji. Stron, które zapowiadały niecodzienną lekturę. Niestety, oprócz pięknej okładki, pierwsze 60-70 stron to jedne z najjaśniejszych punktów powieści.

Autorka główny nacisk w książce położyła na wydarzenia rozgrywające się na dworze. Wydarzenia mało mnie interesujące i dla mnie zwyczajnie nudne. Nie wiem, czy jest to tylko takie moje wrażenie czy z racji debiutu są to braki w umiejętnościach pisarskich, ale najzwyczajniej to było płaskie i bez emocji. Kolejne spotkania i rozmowy nic nie wnoszące do fabuły, opisane dość topornie. Szczerze to już dawno nie czułam się tak zniechęcona do książki.

Za to w powieści jest kilka wątków, które mocno mnie zainteresowały, ale które Autorka potraktowała "po macoszemu", bo poświęciła im dosłownie kilka stron. Te wątki to m. in. wiedźmy, ich różne moce i uzdolnienia, wierzenia, Gildia Cieni i Szazirowie, przeszłość Askii i jej relacja z Illią. Czyli wszystko to za co kocham fantastykę. Niestety są to zagadnienia ledwie zasygnalizowane, którym brakuje rozwinięcia. Trochę szkoda, bo sam zamysł i to, co Autorka nam zdradziła było bardzo interesujące i pokazywało, że świat, który stworzyła jest niesamowity.

"Lodowa Korona" to pierwszy tom dylogii, jednak jak dla mnie był to zaledwie wstęp do historii. I chociaż książka mnie w sporej mierze rozczarowała to po mocnym akcencie na zakończenie liczę, że w "Siódmej Królowej" Autorka zdecyduje się bardziej skupić na fantastycznym aspekcie powieści.

Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu Rebis.