Nasza pani z Ravensbrück. Historia Johanny Langefeld recenzja

 W ostatnich miesiącach na rynku wydawniczym pojawiło się wiele pozycji z gatunku literatury obozowej. Dobrze wiedzieć, że tego rodzaju książki cieszą się niesłabnącą popularnością, bo to temat, o którym wciąż powinno być głośno, o którym nigdy nie możemy zapomnieć, zwłaszcza teraz, kiedy żyje coraz mniej świadków tego mrocznego okresu w historii.

Mając do wyboru tak wiele książek, ciężko zdecydować się, którą wybrać.

“Nasza Pani z Ravensbrück” autorstwa Marty Grzywacz to zdecydowanie jedna z tych, po które warto sięgnąć. Mogę śmiało stwierdzić, że to jedna z najlepszych książek, jakie ostatnio czytałam. 

To, co wyróżnia tę pozycję na tle innych z gatunku literatury obozowej, to przede wszystkim fakt, że opisuje nie historię jednej z ofiar, lecz kobiety, która stała po drugiej stronie - Johanny Langefeld, strażniczki i obozów w Ravensbrück i w Auschwitz -dając czytelnikowi okazję do spojrzenia na temat z innej niż zazwyczaj perspektywy.

Bardzo spodobał mi się obiektywizm autorki. Marta Grzywacz w żaden sposób nie sugeruje swoim czytelnikom jak ocenić Johannę czy inne pojawiające się w książce postaci,nie snuje teorii, których nie można potwierdzić, dokładnie przedstawia fakty, a ich interpretację pozostawia nam.

Już od pierwszych stron widać, że autorka bardzo przyłożyła się do zdobycia jak największej ilości informacji. Tam, gdzie ich brakowało, sugeruje możliwą wersję wydarzeń na podstawie innych źródeł, jeśli natomiast w źródłach pojawiają się sprzeczne informacje, przedstawia obie wersje i analizuje, która jest bardziej prawdopodobna, przedstawiając uzasadnienie. Bardzo mi się to spodobało. Jestem pod ogromnym wrażeniem ilości pracy, którą autorka musiała włożyć w przygotowanie tak szczegółowego, wielowątkowego i rzetelnego tekstu. Pomimo nagromadzenia naprawdę dużej ilości informacji, nic nie jest tu przegadane czy trudne w odbiorze, całość czyta się bardzo dobrze, tekst jest spójny i płynny.  Uwielbiam tego typu literaturę faktu,taką, którą czyta się niczym powieść.

Nie jest to historia jednej osoby, dostajemy zwięźle ale wyczerpująco zarysowane całe tło historyczne, poznajemy przeszłość miejsc i osób, które się pojawiają. Autorka krok po kroku prowadzi nas przez historię powstawania pierwszych obozów, “udoskonalania” nieludzkiego systemu, stopniowej dehumanizacji i postępującego okrucieństwa. Do tej pory niewiele wiedziałam o Ravensbrück a to właśnie tam szkolono przyszłe strażniczki, które trafiały potem do innych obozów. Cieszę się, że miałam okazję trafić na tę książkę i tak bardzo poszerzyć swoją wiedzę.

Trudna, ale niezwykle ciekawa lektura.

Polecam, warto.