List recenzja

List” to moje pierwsze zetknięcie ze słowem pisanym Anny Karpińskiej. To książka, która mnie urzekła opowiedzianą w niej historią. Uwielbiam w powieściach nostalgię i powroty do przeszłości. I przede wszystkim - wysnuwanie pewnych wniosków, z tego, co miało miejsce. Ale warto zwrócić uwagę na język powieści, który sprawia, że ową książę wręcz się pochłania.
Główna bohaterka to kobieta dojrzała, matka trójki dzieci. Pisarka. Pewnego dnia otrzymuje list od nieznajomego wielbiciela jej zdolności pisarskich i owy list przyczynia się do rozmyślań nad życiem.
Powieść bogata jest w szereg retrospekcji. Dwutorowo biegnie tutaj fabuła. Poznajemy Małgosię za czasów nastoletnich i powracamy do teraźniejszości, by zobaczyć i samodzielnie ocenić jak pewne decyzje z przeszłości mogą zaważyć na późniejszym życiu. Opowiedziana tu historia pokazuje, że warto walczyć o siebie, swoje szczęście. Że każdy z nas ma swoje życie i powinien żyć tak, jak sam tego chce,a nie jak chcą inni. Żyjemy głównie dla siebie i mamy prawo popełniać błędy. Ale niech to będą nasze błędy i nasze decyzje. Czasem słuchamy innych i pod ich wpływem postępujemy na przekór sobie, swoim uczniom, swojemu sumieniu. Ale czyż nie jest tak, że ta przeszłość kiedyś się może upomnieć? Skoro to moje życie, niechaj i błędy będą stuprocentowo moje. Bym gdzieś w przyszłości nie czuła żalu do kogoś, pod wpływem kogo się ich dopuściłam.
Opowiedziana tu historia to też doskonały przykład sprowadzenia kobiety do roli matki i pani domu. Wiecznie w cieniu męża, za głupia na własne życie, osiągnięcia, pozostawiona sama sobie nawet przez najbliższą rodzinę. To przykład typowo szowinistycznego podejścia do kobiet i ignorancji. To wyryty przez lata portret Matki Polki, która ma żyć tylko i wyłącznie dla innych. Być matką, córką, żoną i kochanką. Być dla innych. A gdzie jest w tym wszystkim czas dla siebie samej? Dla własnych przyjemności? Czy naprawdę tak powinno wyglądać życie każdej z nas?
Moim zdaniem to piękna i prawdziwa opowieść o tym jak silne są kobiety. Trzeba nie dać się stłamsić przez otoczenie. Trzeba się umieć czasem postawić. Lepiej późno niż wcale. Trzeba po prostu żyć swoim życiem, a marzeń nie składować w szufladzie.