List do dziadka recenzja

Po lekturze tej książki warto siąść i się zastanowić na pewnymi rzeczami. Nie każdy w życiu miał łatwo, nie każdy się do tego przyznaje. Czasem naprawdę wystarczy zwykły uśmiech, aby czyjś dzień był lepszy.
Bohaterką tej książki jest Aneta, która w miejscu swojego zamieszkania nie ma swojego kąta. W miejscu zamieszkania bo ciężko to miejsce nazwać domem. Aneta mieszka z mamą, bratem Andrzejem i ojczym, który jest domowym tyranem. Facet znęca się fizycznie i psychicznie nad rodziną, na co mama Anety nie reaguje. Dziewczyna nie może się uczyć, ma zakaz dotykania wielu rzeczy. Był nawet taki moment, że dziewczyna z bratem chcieli zakończyć swoje cierpienia i wyrzucić ojczyma z okna, ale nie dali rady. Aneta też miała kila prób samobójczych. W pewnym momencie jej brat stał się taki sam jak ojczym. W mieszkaniu odbywały się ciągłe imprezy. Alkohol i narkotyki były na porządku dziennym. Aneta uczęszczała nawet na siłownię żeby być silną i móc postawić się swoim oprawcą. Nie chciała być bierna jak jej matka. Udaje jej się odnowić znajomość z koleżanką, która pomaga jej dostać pracę w punkcie gastronomicznym. Dziewczyna pomimo swojego młodego wieku stara się być coraz bardziej niezależna. Aneta poznaje Piotrka, swojego przyszłego męża. Kiedy dziewczyna zaszła w ciążę rodzina nalegała na ślub. Dziewczyna nie była do tego przekonana, ale uległą presji otoczenia. Jednak bardzo szybko i mąż podnosi na nią rękę. Aneta nie powiela błędów swojej matki i wzywa policję i składa pozew o rozwód. Aneta jest już silną kobietą. Wyprowadza się ze swoim małym synkiem do wynajętego mieszkania. Rozpoczyna nowe życie…, oby lepsze. Najgorsze w całej tej historii jest to, że nie jest to literacka fikcja, że to wszystko wydarzyło się naprawdę. Smutne również jest to, że takich historii jest o wiele więcej. Myślę, że warto tą książkę przeczytać i spojrzeć na świat z perspektywy głównej bohaterki. Cała opowieść jest listem do jej zmarłego dziadka.
Dziękuję autorce za możliwość przeczytania i ocenienia tej książki.