Lichwiarz recenzja

Rudowłosą policjantkę Urszulę Białą poznajemy w momencie, gdy zmaga się ona z agresywnym napastnikiem. Scena wygląda dramatycznie, ale na szczęście to tylko ćwiczenia na sali treningowej. Towarzyszy jej jeden z jej kolegów, podinspektor Stańczak i nic jej nie grozi. Jednak wkrótce Biała będzie musiała zmierzyć się z realnym zagrożeniem.

Monotonię wolno płynących dni przerywa tragiczna śmierć młodej dziewczyny, która w czasie biegania po lesie, ześlizgnęła się ze zbocza wprost na drut kolczasty. Początkowo uznano to za wypadek, jednak wkrótce okazuje się, że cierpiała ona na aichmofobię - lęk przed ostrymi przedmiotami. Dziwne jest też to, że ofiara spadła około północy ku swemu przeznaczeniu a zgon nastąpił cztery godziny później. W tej sprawie jest wiele niejasności, co uświadamia Urszuli Białej zaprzyjaźniony z nią młody ksiądz. W niedługim czasie dochodzi do kolejnych morderstw. Wszystkie ofiary miały swoje lęki i fobie. Urszula Biała także nie jest od nich wolna. Czy one ją także dopadną?

Początkowo akcja toczy się wolno, klasycznie, w typowym kryminalnym stylu. Im dalej zagłębiamy się w treść, tym atmosfera staje się bardziej mroczna i ciężka. Autor dołącza kolejne elementy układanki, które z każdym kolejnym rozdziałem tworzą coraz gęstszą sieć emocji.

To książka dla osób o mocnych nerwach, lubiących poczuć dreszczyk emocji. Ja, niestety, do takich nie należę, więc trudno mi było przekonać się do sięgnięcia po nią. Ciągłe napięcie, poczucie zagrożenia graniczące z obłędem przyprawiają o zawrót głowy. Z tego powodu trudno mi było ją czytać bez przerwy. Jednak po chwili wracałam do niej, by poznać dalsze losy bohaterów, mimo wciąż narastającej grozy. Ma ona w sobie swoisty magnes, który przyciąga naszą uwagę obiecując porcję mocnych wrażeń. 

Cała recenzja: https://ezo-ksiazki.blogspot.com/2017/08/361-lichwiarz.html