Licho nie śpi recenzja

„Była światłem i chciał, by tak pozostało. On był mrokiem, który gasił każdy blask”.

Macie swoich ulubionych polskich autorów? Ja mam ich sporą ilość, ale są tacy, do których mam bardzo duży sentyment, bo dzięki nim moje czytanie romansów dziś wygląda tak, a nie inaczej. Jedną z tych autorek jest właśnie Emilia Szelest, bo to dzięki jej książce „Niebezpieczna gra” tak bardzo zapragnęłam pełnych adrenaliny historii! Nic więc dziwnego w tym, że gdy tylko ukazała się zapowiedź najnowszej książki, wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Dzięki wydawnictwu miałam taką możliwość, więc bardzo za to dziękuję.

„Licho nie śpi” to pierwszy tom cyklu „Bieszczadzkie demony”. Historia Damiana – byłego policjanta, który w Bieszczadach szuka ukojenia. Miejsce, do którego się wybrał, miało być ucieczką od błędów, jakie popełnił, pracując w Krakowie. W spokojny pobyt mężczyzny wkrada się jednak chaos. Praca w miejscowym tartaku, przygodny seks z poznaną kobietą, docinki z panią asesor a przede wszystkim seria morderstw młodych kobiet sprawia, że spokój, jakiego zapragnął, zaczyna się burzyć.

Nieodparta potrzeba wyjaśnienia sprawy pcha go do działania. Czy podjęcie współpracy z irytująca panią asesor to dobry pomysł? Przed Magdą i Damianem nie tylko walka z czasem, ale też z samym sobą. Czy uda im się odnaleźć mordercę nim będzie za późno?

***

Uwielbiam! Naprawdę szczerze uwielbiam to, jak autorka w naturalny sposób łączy ze sobą różne tematy. Tajemnicze morderstwa, demony przeszłości, namiętność i uczucia, które nie powinny się pojawić. Ta książka to nie jest piękna historia o miłości. To historia o walce z samym sobą. O tym, że człowiek popełnia błędy. Historia o zagadce kryminalnej, której wyjaśnienie połączyło dwie zupełnie różne od siebie osoby, a której finał doprowadził tylko do tego, że chciałabym więcej! Dużo więcej!

Już przy poprzednich książkach autorki nie miałam problemu, by odnaleźć się w stylu, w jakim pisze swoje powieści. Tym razem było podobnie, przez co czytanie było czystą przyjemnością. Lekkość słów połączona z pazurem, jaki można wyczuć w jej tekście i przede wszystkim intrygująca fabuła sprawiała, że nie mogłam się oderwać.

Pomimo wielkiego sentymentu do serii z Weroniką Kardasz, chyba właśnie znalazłam najlepszą do tej pory napisaną książkę przez autorkę! Ja jestem szczerze zachwycona i z niecierpliwością czekam na kolejny tom!

BARDZO POLECAM!