Leśne cuda recenzja

Nie wiem jak Wy, ale ja uwielbiam pióro Pani Sylwii Kubik i ciągle żałuję, że tak późno ją odkryłam, ale nadrabiam w miarę wolnego czasu jej powieści. Są one takie przepełnione optymizmem, nadzieją i miłością, że po ich odłożeniu człowiek czuje się po prostu szczęśliwy, doceniając, to co, ma. I takie są właśnie „Leśne cuda”. Autorka po raz kolejny porusza w książce trudne tematy, pokazując jednak, że zło kryjące się pod różnymi postaciami, można naprawdę pokonać. A że akcja dzieje się jeszcze w okolicy zbliżających się Świąt, a więc czasu miłości, przebaczania i niesienia dobra, tym bardziej ta opowieść zapada w sercach czytelników.

Michalina jest znaną blogerką, leczy zranione serce w malutkiej kurpiowskiej wsi, zamieszkując ze swoim ukochanym dziadkiem Franciszkiem. Niestety partner, z którym się rozstała, rozpętuje na nią nagonkę w sieci i hejt, którego jest ofiarą, bardzo ją momentami przerasta. Jednakże przebywanie w spokojnym otoczeniu, przy ukochanym dziadku, daje jej pewne ukojenie. Jej spokój zostaje zburzony przez siostrzeńca sąsiadki Lubomiry. Dominik przyjeżdża pomóc swojej cioci przed świętami w drobnych remontach. Jako dziennikarz pogardza ludźmi działającymi w sieci, więc zaczyna mocno krytykować działalność Michaliny. Pewnego listopadowego jadą razem coś załatwić i znajdują na drodze konia. Zwierzę jest niesamowicie wygłodzone i zmaltretowane. Pomimo początkowej niechęci, łączą swoje siły, by ocalić konia i znaleźć sprawcę jego ciężkiego stanu. Czy uda im się wygrać walkę o życie Bucwała? I czy sami będą w stanie docenić, to, co los niespodziewanie im ofiaruje?

Sylwia Kubik czaruje czytelnika. Ta z pozoru prosta opowieść roztacza aurę dobroci i miłości do bliźniego, jak i do każdego stworzenia, dając nadzieję i zarażając tą magią, która kryje się w sile miłości i chęci niesienia dobra. No i jak zawsze u Pani Sylwii znajdziecie w „Leśnych cudach” ciekawych i nietuzinkowych bohaterów, poszukujących swojego miejsca w życiu, no i odrobiny miłości. Moje serce szczególnie skradła para dwojga starszych ludzi…którzy pokazują, że wiek to tylko liczba i niezależnie od niego, można zawalczyć o swoje szczęście. Czy polecam? Oczywiście, że tak i niekoniecznie tylko na okres świąteczny. Bo to taka książka, którą powinno się czytać cały rok😊