Leśna Rzeka recenzja

Ta powieść trzyma w napięciu od początku do końca. Zaczyna się od historii Sally Pa­ter­son, która mieszka niedaleko nawiedzonego domu. Mieszkało w nim małżeństwo Reynolds, które 5 lat wcześniej zostało brutalnie zamordowane, a główną podejrzaną była ich trzynastoletnia córka Jasmin. Dziewczyna aktualnie przebywa na oddziale dla nieletnich szpitala psychiatrycznego.
W każdym kolejnym rozdziale ukazywane są kolejne wątki, nowi bohaterowie, którzy początkowo nijak nie dają się połączyć w całość.
Choć to debiutancka powieść, to ciężko to wywnioskować ze sposobu prowadzenia fabuły. Autor nie gubił się w świetnie wykreowanych postaciach, których spora liczebność zmusza do koncentracji. Wątki są zgrabnie wplatane, powodując zagęszczenie historii i wyniesienie jej na wyższy poziom.
Choć jest to nie lada cegła liczącą ponad 670 stron, to nie sposób się od niej oderwać. W pewnym momencie akcja nieco zwalnia i znalazło się w książce trochę dłużyzn, ale w moim odczuciu nie były zbyt nużące. Czytałam dalej, by jak najszybciej dowiedzieć się, co zdarzy się w życiu bohaterów. Do końca nie wiedziałam, czy Jasmin zabiła rodziców, czy nie, kto pociąga za sznurki, ile wie i co zyska postępując w taki a nie w inny sposób. Zastanawiałam się wraz z bohaterami, czy samobójstwo było nim naprawdę, czy było upozorowane, czy morderstwo było morderstwem, a choroba psychiczna faktycznym skrzywieniem, czy tylko urosła do rangi psychopatii w oczach innych.
Finał nabrał sensacyjnego wydźwięku. Jak dla mnie, mógł skończyć się z większym przytupem, ale i tak zrobił wrażenie. Miałam chęć czytać o następnych losach, ale tomiszcze się skończyło. Liczę na kolejne losy bohaterów, bo choć autor tego nie stwierdza, to furtka fabularna pozostała otwarta. Nawet jeśli autor nie zdecyduje się na kontynuację, będę wypatrywać kolejnych powieści spod jego ręki.

Świetny debiut spisany dobrą stylistyką, z konceptem na fabułę, doborowymi postaciami i doskonale przemyślaną historią.