Osadzony recenzja

Trzynaście lat temu Łódź była centrum tragicznych wydarzeń. Po mieście grasował brutalny morderca kobiet. W ciągu roku zamordował on trzynaście młodych dziewcząt, a przy każdej zostawiał bukiet z trzynastu róż. Dlatego też dostał przydomek Trzynaście. Przy ostatnim morderstwie Trzynaście popełnił błąd i został złapany. Skazano go na dożywocie. Miasto odetchnęło.

Po trzynastu latach Trzynaście prosi o rozmowę z Leną Rudnicką. Rozmawia z nią bardzo ogólnikowo i zagadkowo. Jedyne co zrozumiała komisarz, to fakt, że coś się szykuje. Coś co ma rozpocząć jakąś serię tragicznych wydarzeń. Lena po rozmowie z więźniem nie wie co robić. Czyta stare akta sprawy Trzynaście, zauważa jakieś drobne niedociągnięcia w śledztwie, jednak nic poza tym. Chce dowiedzieć się o co w tym chodzi, czuje że coś się wydarzy, jednak ma związane ręce. Lena nie wie co o wydarzy, a Trzynaście nic konkretnego jej nie powiedział.

Wkrótce policja dostaje zgłoszenie, że znaleziono zamordowaną kobietę. Wszystkie znaki mówią, że Trzynaście wrócił do gry. Ale przecież odsiaduje wyrok? Czyżby to naśladowca?

Lena i Marcel zaczynają śledztwo, które doprowadza ich do całego mnóstwa tajemnic. Rudnicka i Wolski metodą małych kroków dążą do odkrycia prawdy, za wszelką cenę. Ale nie mają zbyt wiele czasu, bo Trzynaście uderza kolejny raz.

Czy w mieście grasuje naśladowca? Kim jest mężczyzna odsiadujący wyrok za zabójstwa kobiet sprzed lat? Czy to możliwe, żeby Trzynaście z więzienia kierował swoim naśladowcą?

Kolejna część serii i mam wrażenie jakby Kinga Wójcik się rozkręcała, bo każda kolejna część jest lepsza od poprzedniej. Jak wcześniejsze czyta się ją szybko i przyjemnie, wprost nie można oderwać się od niej. Akcja rozpoczyna się już na samym początku, w trakcie nie zwalnia, a zakończenie, jest bolesne dla chyba wszystkich bohaterów.

W ,,Osadzonym" autorka wysyła czytelnika w przeszłość. Początkowo nie widziałam związku z fabułą, jednak pod koniec okazało się, że to historia Leny. W tej części poznajemy przeszłość pani komisarz, okazuje się że Lena nie miała beztroskiego dzieciństwa. Sporo przeszła i to w dużej mierze przyczyniło się do tego jaka jest dziś. Powiem, że z przyjemnością odkrywałam przeszłość Rudnickiej, to pozwoliło mi jeszcze lepiej zrozumieć jej mechanizm działania.

Kończąc nadal podtrzymuje to co piszę od początku czytając książki Kingi Wójcik. Ona pisze świetnie, i mam wrażenie jakby każda kolejna książka była lepsza, bardziej wciągająca i jeszcze bardziej uzależniająca od czytania. Czytajcie a nie będziecie żałować. Lecę bo została mi ostatnia część. Ciekawe gdzie wysłała autorka Lenę za karę za jej niesubordynację?