Złodziej dusz recenzja

Jest coś pociągającego w książkach, które niekoniecznie da się wpisać w jeden gatunek, “Złodziej dusz” należy właśnie do takich. Przede wszystkim jest to urban fantasy, ale z domieszką kryminału. Według mnie to najlepsze możliwe połączenie. Rzeczywiście tego kryminału jest niewiele, ale zapowiada, że w kolejnych tomach możemy oczekiwać tego więcej.

Ciekawe jest to, że kiedyś nie zamierzałam w ogóle czytać książek Anety Jadowskiej. Jakoś nie czułam ich. Jednak z przypadku zaczęłam słuchać “Katia. Cmentarne love story” i zakochałam się. Do tego stopnia ta książka mi się spodobała, że zapragnęłam więcej. Dlatego dla mnie było jak zbawienie to, że należy ta książka do większego uniwersum.

Wiem, że “Złodziej dusz” nie jest polecany na początek przygody z tą autorką. W pewnym sensie rozumiem. Została ona wydana w 2012 roku, więc do tego czasu autorka znacznie polepszyła swój warsztat pisarski. Czuć trochę, że to jej początki. Nie zmienia to faktu, że bawiłam się świetnie.

Fabuła kręci się wokół dziwnej śmierci starszej pani oraz porwaniach magicznych istot, w tym przyjaciółki Dory - Katii. Z pewnych przyczyn bardziej skupiamy się na porwaniach. Cała historia jest poprowadzona z humorem, ale jednocześnie odczuwamy strach, czy inne negatywne emocje bohaterów.

Zazwyczaj bohaterki fantasy to młode, często nastoletnie dziewczyny. Wiadomo, chodzą do szkoły, mają swoje nastoletnie problemy, pierwsze miłości i tym podobne. Dlatego też mamy tu naprawdę świeże spojrzenie w tym temacie. Dora Wilk to 30 letnia kobieta, pewna siebie policjantka, a jednocześnie wiedźma. jest wiedźmą z dwóch linii magicznych. Od strony ojca jest to magia północy, a od strony matki, magia płodności. Myślę, że idealnie wpasowuje się w dzisiejsze trendy. Ciągle widzę, że poszukiwane są książki fantasy z silną bohaterką.

Czasami zdarza się, że bohaterowie drugoplanowi są “kartonowi” i istnieją dosłownie tylko po to, żeby zapewnić tło głównemu bohaterowi. Tutaj zdecydowanie nie mamy tego problemu. Każdy bohater jest nakreślony, ma swoje cechy charakterystyczne. Dzięki czemu nie miałam problemu w zapamiętaniu kto jest kim.

Jak wspomniałam wcześniej ta historia należy do większego uniwersum - Thornversu. Akcja dzieje się w Toruniu. Co moim zdaniem jest ogromnym plusem, zazwyczaj polscy autorzy piszą o realiach spoza granic naszego państwa. Jednak równorzędnie dzieje się w Thornie, magicznym mieście, odpowiedniku Torunia. To tam zamieszkują istoty magiczne.

Jest jeden aspekt, który trochę był drażniący. Było dużo ogólnie pojętej seksualności. Scen erotycznych nie było, jednak cała książka jest dość sprośna. Trochę to wynika z magii Dory, a dokładniej tej części magii płodności. Dla mnie jednak było jej odrobinę zbyt dużo. Dlatego ta książka jest zdecydowanie 16+.

Całościowo patrząc bawiłam się bardzo dobrze. Obiektywnie to nie jest wybitna książka. Jednak dała mi dużo rozrywki. Zostałam wciągnięta po całości, polubiłam bohaterów. Co najważniejsze chcę czytać tą serię dalej. Myślę, że to najlepiej podsumowuje. Bywa tak, że książka była w porządku, ale nie jesteśmy zainteresowani dalszymi losami. Zamierzam w niedługim czasie zabrać się za dalsze części.

Udało mi się przeczytać opowiadanie “Wilk w owczej skórze”, którego akcja rozgrywa się zaraz po wydarzeniach ze “Złodzieja dusz”. Ciężko mi na razie powiedzieć, gdy ma ono jakieś znaczenie dla dalszej fabuły. Podejrzewam, że można czytać serię bez tego opowiadania, Przeczytałam je z czystej ciekawości i jestem zadowolona. Akcja szła wartko bez przestojów, więc ciężko było się oderwać. Myślę, że warto sięgnąć.