Szept recenzja

Dobrze, że istnieją audiobooki. Dzięki nim jestem w stanie nadrobić moje „półeczki wstydu”. Tym razem padło na „Szept” Weroniki Mathia. Dlaczego? Już od dawna miałam ochotę przeczytać coś co napisała a po drugie wielkimi krokami zbliża się Wschowski Festiwal Kryminałów na którym będzie można Ją spotkać.

Policjantka, Dominika Sajna po urlopie macierzyńskim wraca do pracy. Jednak czeka na nią niemiła niespodzianka. Zostaje zdegradowana i zamiast jak do tej pory zajmować się sprawami kryminalnymi zostaje oddelegowana do przestępstw gospodarczych. Ma się zajmować zgłoszeniami podróbkami koszulek i majtek wystawianymi na popularnych portalach sprzedażowych. Nie jest jej to w smak. Jednak tuż przed jej powrotem do służby z jeziora zostają wyłowione zwłoki Kai, dziewczyny która czasami pracowała u niej jako opiekunka. Na sprawcę także nie trzeba było długo „polować”. Okazało się, że jest nim Piotr, chłopak z pewną ułomnością rozwojową, który pracował u rodziców Kai. Wątpliwości co do popełnionego przez niego czynu mam jednak więzienny kapelan, znajomy Dominiki, który prosi ją o sprawdzenie tropów. Zatem Dominika niczym pies tropiący rozpoczyna swoje śledztwo na równi z tym prowadzonym przez kolegów z wydziału.

W tym zabójstwie do myślenia daje fakt, że ciotka chłopca, gdy była nastolatką prawdopodobnie utopiła się w tym samym jeziorze, jednak ciała nigdy nie odnaleziono...

Zanurzyłam się w napisaną przez Weronikę historię niczym nurek. Wielowątkowy kryminał poprzetykany ciągłymi retrospekcjami sprzed prawie pięćdziesięciu laty oraz wydarzeniami, które doprowadziły Kaję do śmierci nie spowodowały, że gubiłam się w fabule. Nie tym razem. Autorka z ogromną płynnością poprzeplatała wszystkie historie w taki sposób aby czytelnik/słuchacz nie odczuwał dyskomfortu. Dodatkowe opisy przyrody Wyspy Wielka Żuława i żyjących tam sów są fascynujące. Czytelnik może się poczuć jakby sam je obserwował. A koniec? A koniec... wzruszył mnie oraz zaskoczył a autorka pokazała, że nie zawsze wszyscy są tacy za jakich chcieliby uchodzić w rzeczywistości. Gorąco polecam!