Legenda o popiołach i wrzasku recenzja

Bardzo chciałam żeby "Legenda o popiołach i wrzasku" mi się spodobała. Nie tylko przez wzgląd na sympatię do autorek, ale też czas jaki poświęciły na stworzenie tej historii oraz poziom ekscytacji, który zarówno one jak i fani budowali przez wiele miesięcy. I chyba właśnie to zabiło dla mnie tę powieść - zbyt wysokie oczekiwania.
Historia rozgrywa się dwutorowo - na północy poznajemy Antoinette, pokojową która nieoczekiwanie zostaje wyniesiona do rangi ochmistrzyni arcyksięcia. Tajemniczy Fiyonn obdarzony przez Los magią pomoże dziewczynie odkryć ukryty w niej talent, który odziedziczyła po nieznanych jej przodkach. Na południu natomiast dwie siostry, księżniczki Rosmary i Raina zmuszone są uciekać z zamku po dokonanym zamachu stanu. W poszukiwaniu sojuszników natrafiają na podziemny świat i zaczynają wątpić we wszystko co znały do tej pory.
Niestety autorki mimo dobrego pomysłu na fabułę poległy przy jej wykonaniu. O ile styl dziewczyn jest bardzo podobny i płynnie się to czyta, tak gorzej jest z dynamiką wątków. Na północy wszystko dzieje się bardzo powoli, większość czasu przechadzamy się po komnatach i poznajemy życie służby. Korzysta na tym Antoinette, która jest najlepiej wykreowaną postacią w całej książce. Mamy szansę poznać jej myśli, emocje, widzimy jak zmieniają się jej relacje z innymi bohaterami. Brakowało mi jednak jakiegoś wydarzenia, które zaoferowałoby miłą odmianę od jednostajnego tempa. Za dużo z kolei dzieje się na południu - tam lecimy z fabułą na łeb na szyję co wprowadza w stan dezorientacji. Historię sióstr spokojnie można by skończyć w innym miejscu, zostawić niektóre wątki na kolejne tomy, a więcej uwagi poświęcić bohaterom, których jest tutaj całkiem sporo. Niestety nie przywiązałam się do żadnego z nich, a co gorsze nie uwierzyłam w to co czują do siebie nawzajem. Szansę dla LOPIW'u widzę w ciekawie zarysowanej sytuacji politycznej i systemach magicznych. Póki co ciężko powiedzieć żeby zostały solidnie zbudowane, ale jest tam duże pole do popisu.
"Legenda o popiołach i wrzasku" ma naprawdę ogromny potencjał, w końcu to dopiero pierwszy tom wielkiej sagi. Jednak to właśnie on powinien zachęcić nas do sięgnięcia po kolejne...czy zachęcił? Osobiście przeczytam drugą część z czystej ciekawości, tak aby dowiedzieć się co jeszcze szykują dla nas autorki.