Wałęsa. Człowiek z teczki recenzja

Tytuł książki znanego historyka nawiązuje do filmu Andrzeja Wajdy Wałęsa. Człowiek z nadziei. Abstrahując od tematu, przypomnę, że to była bardzo zła produkcja, utrwalająca mity na temat legendarnego przywódcy ''Solidarności" (m.in. kontrowersje wzbudza milicjantka karmiąca własną piersią maleńką córkę zatrzymanego- Magdalenę). Rozpropagowano Henrykę Krzywonos (nudna rola pani Doroty Wellman).

W 2013 roku do rąk czytelników trafia praca Wałęsa. Człowiek Z Teczki, pozycja lżejsza i przystępniejsza od solidnej monografii SB a Lech Wałęsa (napisanej wespół z doktorem Piotrem Gontarczykiem). Kilka lat temu obaj naukowcy zostali obrzuceni niewybrednymi kalumniami, przylgnęło do nich określenie: ''policjanci pamięci". Tym razem przypisy nie zajmują znacznej objętości publikacji (zamieszczane są po zakończeniu każdego z rozdziałów), co jest dużym walorem. Dodatkowo ładna szata graficzna ''cieszy" oko.

Profesor Sławomir Cenckiewicz ostro rozprawia się z mitem głównego bohatera. Przytacza niechlubne fakty z jego życiorysu: swawolny, hulaszczy tryb życia. Mnie najbardziej poruszyła historia nieślubnego syna Wałęsy, Grzesia Lewandowskiego, który zmarł w tragicznych okolicznościach. Badacz demaskuje obłudę wielu person, tych najbardziej popularnych i ''ochrzczonych'' za autorytety przez tzw. salon; ich wściekłość nie znała granic. Znamy wszyscy powiedzenie, iż: prawda w oczy kole.

Historyk pisze o zniweczonych i podeptanych ideałach ''Solidarności".

Wydaje mi się, że poplecznicy byłego prezydenta nie będą zadowoleni z tej lektury. Uważam, iż jest to istotna pozycja wpisująca się w oficjalny dyskurs polityczny. Wedle moich odczuć, prof. nie ma obsesji- co sugerują niektórzy, na punkcie noblisty. Wręcz przeciwnie, stara się zachować dystans i bezstronność. Przyznać trzeba, że autor włożył multum pracy w powstanie omawianego dzieła; mamy liczne dokumenty i relacje innych osób uczestniczących w kluczowych wydarzeniach w Polsce. To nie tylko prawdziwa historia Lecha Wałęsy, z jego blaskami i cieniami, ale to również geneza III RP ze wszystkimi jej niedoskonałościami, patologiami.

Podsumowując: o polityku tym napisano i powiedziano już wiele. Niestety, w znacznej części otrzymaliśmy hagiografię i pamflety.

Sławomir Cenckiewicz pisze, że Lech Wałęsa był dla niego wzorem. Jako chłopiec znajdował się w gronie osób, które żarliwie go witały po powrocie z internowania w Arłamowie. Do czasu, gdy sięgnął po ''niewłaściwą" teczkę. Cóż, odwołując się do Cypriana Kamila Norwida:Ideał sięgnął bruku.