Rzeźnicy i lekarze recenzja

Książka Lindsey Fitzharris jest idealnym połączeniem nauki, kronikarskiego opisu epoki oraz cudownej historii opowiadanej w gawędziarski, lekki sposób, pomimo dość ciężkiej temaryki.

Pamiętam, że czytanie książek Thorwalda o medycynie było bolesne – i to nie tylko z powodu tego, jak straszne było czytanie o chorowaniu przed wynalezieniem znieczulenia i antyseptyki, wynalazków pozwalających na większą przeżywalność, ale przede wszystkim z powodu tego, jak źle te książki były edytowane. Często czytaliśmy o jednym wydarzeniu bądź postaci po kilka razy, bo choć autor zdecydował się pisać w porządku chronologicznym, to od czasu do czasu postanawiał na nowo wprowadzić niektóre postacie z poprzednich rozdziałów i przypomnieć nam (niezmiernie szczegółowo), dlaczego są one tak ważne dla fabuły. Lub przepisać kilka razy niektóre wydarzenia podczas wprowadzania nowej postaci.

Fitzharris natomiast , jak na osobę z doświadczeniem telewizyjnym przystało, snuje gładką opowieść o brytyjskich szpitalach z epoki wiktoriańskiej – gdzie szanse na śmierć były większe niż na polu bitwy.
To znaczy, dopóki Joseph Lister nie został lekarzem i nie uczynił szpitali... trochę mniej niebezpiecznymi.

Na początku powiedziałam, że książkata to „idealna mieszanka”. Ale byłoby jeszcze lepiej, gdyby autorka postanowiła skupić się bardziej na karierze naukowej Listera. Mimo tego, że często nie rozumiem szczegółowych zagadnień naukowych, o których czytam, moja chęć poznawania świata nie pozwala mi nie przyjrzeć się chociaż pobieżnie omawianym tematom.

Niesamowita jest ilość przypisów, które dają pole do dalszej eksploracji. Piętnastostronicowa lista cytatów, odniesień i notatek dosłownie zachęca do zgłębiania wiedzy na własną rękę. Obszerna bibliografia nie powinna dziwić w książce biograficzno-historycznej, ale kilka razy trafiłam na: "źródło: zaufaj mi, koleś", w książce, którą autor dumnie opisywał jako "naukową". Przykre. I trochę niezręczne, kiedy w przypisie widać link do wikipedii.

Fitzharris ma również kanał na YouTube, gdzie opowiada o różnych, z punktu widzenia żyjących w xxi wieku ludzi, przerażających praktykach lekarskich (YT: Under the knife). Polecam osobom o mocnych nerwach i żołądkach, ale jeśli myślicie, że dacie radę - naprawdę warto.