Mamy tylko lato recenzja

"Mamy tylko lato" Klaudii Bianek
- cóż to była za wspaniała historia. O lecie, o pasji, przyjaźni i miłości. Piękna wakacyjna przygoda, którą w raz z bohaterami możecie przeżyć na Mazurach.

Fabuła jest tak skonstruowana, iż przez opowieść się dosłownie płynie. Dzięki temu, iż prowadzona jest poprzez dwójkę głównych bohaterów, Alicji i Nataniela, możemy poznać ich tok myślenia, plany, marzenia oraz, co nimi kieruje, czego się boją, oraz jakie tajemnice skrywają. A właśnie apropo tajemnic, nic mnie tak nie zastanawiało i nie irytowało, jak od początku do prawie ostatnich stron pytanie: kim jest Marlena i cóż to za sekret dźwiga ten przystojny muzyk..? Czy tych dwoje połączy coś więcej, choć można stwierdzić, że dzieli ich zupełnie wszystko...?

Wakacyjny romans - czy może zmienić się w coś trwalszego..? Sprzeczne emocje, które towarzyszyły bohaterom, targały również i mną. Ach... Powiedzieć, że to była piękna historia to jakby nic nie powiedzieć. Pełna ciepła, radości i zagmatwanych uczuć. Zakochałam się w niej i dałam uwieść pięknym mazurskim rejonom, które autorka wspaniałe zoobrazowała. Czułam ten swojski klimat i zatraciłam się w nim.

Autorka świetnie wykreowała postacie, wyraziste i nieprzerysowane, przy tym tak prawdziwe i dostępne. Nie skupiła się tylko na wątku romansu, ale pokazała nam kulisy sławy, ciężką pracę, aby osiągnąć wyznaczone sobie cele. Hardość ducha, a przy tym młodzieńczy zapał bohaterów powieści jest godny podziwu.

Zbliżając się do ostatnich stron poczułam, że mam złamane serce, a co najgorsze zaczęłam już tęsknić za Natanielem i rudowłosą Alicją, za nic nie chciałam się z nimi rozstawać.

Zakończenie zaskakujące, emocjonujące, dokładnie takie jakie powinno być. Jeżeli szukacie książki, która odda lato w pełni to muszę Wam powiedzieć, że "Mamy tylko lato" to tytuł idealny 💛

To było moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, ale teraz już wiem, że nie ostatnie, polubiłam pióro pani Klaudii, lekkie i przyjemne i z wielką przyjemnością sięgnę po inne tytuły z jej dorobku.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję Wydawnictwu Czwarta Strona