Las pachnący pożądaniem recenzja

"Każdy powinien swoje życie przeżyć tak, żeby na starość mógł spojrzeć w lustro i przybić piątkę ze swoim odbiciem mówiąc doń DOBRA ROBOTA, TO BYŁA ŚWIETNA PRZYGODA".
Iza Maciejewska
"Las pachnący pożądaniem"
Premiera 31.05.2021
___

Zabierając się za "Las pachnący pożądaniem" ani przez chwilę nie wątpiłam w to, że to będzie rewelacyjna książka. I była. Iza Maciejewska idealnie trafia w mój gust czytelniczy. "Pociąg" i "Pieprz" były genialne. A "Las..."? 🤔 Las podobnie, znalazłam w nim to charakterystyczne dla książek Izy połączenie trudnych tematów ze specyficznym poczuciem humoru.

Bohaterka książki, siedemnastoletnia Karolina ucieka do lasu, żeby porachować się z własnym życiem i problemami, które zaczęły ja przerastać.
Daniel, trzydziestoparoletni leśniczy, żyje samotnie w tymże lesie obwiniając się za śmiertelny wypadek żony.
Czy ta dwójka po przejściach, którą dzieli 15 lat, a połączył las i traumatyczne przeżycia, ma szansę na wspólne jutro?
Postać Karoliny przypomniała mi jak to było mieć 18 lat, problemy miłosne i konflikt z rodzicami. Wszystkie jej rozterki, ta naiwność, młodzieńcza szczerość i temperament, popełnianie błędów, głupkowate zachowanie, tak charakterystyczne dla jej wieku, były bardzo realistycznie przedstawione. Normalnie widziałam siebie sprzed 20 lat, co prawda nie latalam ze sznurem po lesie, ale emocje towarzyszące dziewczynie nie były mi obce.
Ale tym razem nie głowni bohaterowie skradli moje serce, tylko wujostwo Karoliny i niejaki prokurator Wawro. Ten drugi jak dla mnie jest postacią absolutnie odjechaną. Z jego ust padały najlepsze teksty. Zdecydowanie nadał tej historii smaczku.
Motywem przewodnim tej książki jest szeroko pojęta odpowiedzialność. Przynajmniej ja tak to odczułam. Odpowiedzialność nie tylko za siebie, za życie, ale i za powierzone nam osoby, za własne decyzje i czyny. A bezpośrednio z tym związane jest odpowiedzialne rodzicielstwo, które zostało doskonale przedstawione na przykładzie rodziców i wujostwa Karoliny. Temat złożony i niełatwy, a przez Autorkę poprowadzony lekko i bardzo umiejętnie. To tylko podkreśla niesamowite zdolności obserwatorskie i pisarskie Izy. Umie i bawić, i wzruszać, i zaskakiwać, i skłonić do refleksji. A najważniejsze, o czym już pisałam, umie w na pozór zwykłą historię wpleść życiowe prawdy, tworząc specyficzną aurę bajki, tylko takiej dla dorosłych. Mogłabym czytać i czytać.
Cóż tu dużo mówić, po raz kolejny jestem zachwycona i polecam z całego serca. I czekam na więcej oczywiście.