Lalani z dalekich mórz recenzja

Sanlagita to wioska położona na niewielkiej wyspie, u podnóża góry Kahna. To miejsce od pewnego czasu nawiedza susza i nieurodzaj. Jedną z jej mieszkanek jest dwunastoletnia Lalani Sarita. Kiedy jej matka zaczyna chorować dziewczynka postanawia wyruszyć na wyprawę, by znaleźć rośliny potrzebne do produkcji leku. To taka wyprawa życia. Pokonywanie trudności i konsekwentne brnięcie do obranego celu. Walka z przeciwnościami losu i własnymi słabościami. Czy dziewczynka dopnie swego i uratuje matkę, jak również całą wioskę?
.
"Lalani z dalekich mórz" to piękna historia przepełniona legendami i opowieściami, które mają metaforyczne znaczenie. To również powieść, która potrafi wzruszyć.
Na kartach powieści zostało przemyconych wiele problemów. Wśród ludności Sanlagity panuje bezwzględne posłuszeństwo i nakaz sumiennego wykonywania obowiązków pod groźbą kary. Rządzą mężczyźni, a kobiety mają nikłe prawa, a znacznie więcej obowiązków. Jawne są podziały społeczne, a słabsze jednostki nękane. Dalej na przykładzie chorej dziewczynki ukazane zostało wykluczenie i napiętnowanie, a z drugiej strony pragnienie przynależności i bycia akceptowanym w danej społeczności.
Oprócz tych negatywnych aspektów duży nacisk położony jest na siłę przyjaźni i więzy rodzinne. Niezwykle istotna jest pomoc bliźniemu oraz szczerość.
.
Książka jest przepięknie wydana. Z zewnątrz kolorowa, twarda oprawa, a w środku sporo czarno białych ilustracji, grafik obrazujących poszczególne sceny. Czcionka jest duża, z wyraźną interlinią, idealna dla młodych miłośników czytania.
.
Mimo że jest to literatura dziecięca i młodzieżowa to ja również bardzo dobrze się bawiłam. Przeczytałam ją błyskawicznie chcąc jak najszybciej poznać dalsze losy Lalani.
Określając przedział wiekowy postawiłabym jednak dolną granicę. Moim zdaniem powinny po nią sięgać dopiero dzieci w wieku zbliżonym do głównej bohaterki (12 lat).
Dla młodszych odbiorców niektóre sceny mogą być niezrozumiałe, a inne zbyt brutalne. Tutaj to rodzice powinni podjąć decyzję o tym, czy lektura jest odpowiednia. Ja na razie odstawiam na swoją półkę, a kiedyś przekażę ją córce i synowi. Może również pochłonie ich ten magiczny świat.