Kwestia winy recenzja

„Kwestia winy” to 8 część serii Agata Górska i Sławek Tomczyk autorstwa Małgorzaty Rogali.

Nie ukrywam, że jestem seryjna- lubię odrębne historie związane postaciami głównych bohaterów, to jak zmieniają się na naszych oczach, jak mierzą się z przeciwnościami losu.

Seria o stołecznych policjantach spodobała mi się już od pierwszego tomu i z każdym kolejnym urzekała coraz bardziej. Nie inaczej jest z najnowszą częścią.

Wracający z pracy aspirant Jakub Drzewiecki, zostaje zaatakowany nieopodal swojego bloku. Pchnięty nożem ginie na miejscu, a przy jego ciele znaleziona zostaje figurka Lego. Sprawą zajmuje się Tomczyk wraz z nową partnerką.

Kilka dni później podczas porannego joggingu zostaje zamordowany Hubert Kamiński, właściciel agencji reklamowej. Śledztwo prowadzą Górska i Chudy, którzy odkrywają przy zwłokach małą piłeczkę futbolową.

Czy obie zbrodnie są ze sobą powiązane?

I co oznaczają pozostawiane przy zwłokach zabawki?

Nieoczekiwanie dochodzenia krzyżują się ze sobą, a oba zespoły łączą siły, aby odpowiedzieć na te pytania..

„Kwestia winy” to zręcznie skonstruowany, klasyczny kryminał. Intrygująca zagadka wciąga czytelnika od pierwszych stron, z każdą stroną ciekawiąc coraz bardziej.

Z porozrzucanych puzzli układamy cały obraz, wraz z prowadzącymi śledztwo policjantami. Autorka zgrabnie podrzuca nam niepasujące elementy, a my musimy zdecydować czy to kawałek z innego obrazka czy może położony jest w niewłaściwym miejscu. Bohaterowie świetnie wykreowani, policjanci to pełnokrwiści ludzie, których dotyka to, czego świadkami są w pracy, ale mający również życie osobiste.

Zły charakter naznaczony wydarzeniami z przeszłości i kwestia moralnego osądu. Kwestia winy.

Poza ciekawymi zagadkami w książkach tej serii znajdziemy jednak coś więcej.

Autorka porusza w nich ważne problemy społeczne, w „Kwestii winy” jest to problem przemocy domowej. Małgorzata Rogala bez moralizowania uwypukla ten trudny temat- pisze o kobietach zamkniętych w pułapce, z której często nie potrafią się wydostać; o ślepej wierze, że każdy kolejny cios jest ostatnim, bo przecież bije, ale kocha. Pisze też o przymykaniu oczu i cichym odwracaniu się od tych tragedii, oraz o bezradnym wymiarze sprawiedliwości.

Po przeczytaniu „Kwestii winy” nadal jestem przepełniona emocjami. I tego szukam w książkach. Polecam, jeśli Wy również.