Pianola recenzja

Historia zaczyna się w Ilium w stanie Nowy Jork podzielonym na trzy części dla maszyn, inżynierów i dyrektorów z rodzinami oraz ludzi pracujących w korpusie Naprawczo-Odnowieniowym i wojsku. Przeżyli wojny i dwie rewolucje przemysłowe. Czeka ich trwająca trzecia i brak poczucia człowieczeństwa. Pośród tego wszystkiego jest doktor Paul Proteus, który przechodzi przemianę postrzegania życia ludzkiego w czasie istnienia i powstawania zaawansowanych maszyn. Mających na celu zastąpienie ludzi. To za jego pomocą i Stowarzyszenia Widmowych Koszul w mieście pełną parą wybucha trzecia rewolucja przemysłowa skierowana przeciwko rozwojowi maszyn. Wróćmy do początku gdzie poznajemy Paula, jest on dyrektorem zakładów Ilium. Z motywacją żony Anity stara się o wyższą posadę na, którą oprócz niego ma ochotę jeszcze jeden chętny. Przez czas w jakim dąży do wyznaczonego celu zaczyna zdawać sobie sprawę, że nie jest to tak naprawdę to co on chce w życiu osiągnąć. Zaczyna zwalniać i zastanawiać się na senem wyznaczonego celu. Po przemyśleniu zaczyna, chcieć być naprawdę szczęśliwym, żyć w normalności gdzie ludzie i to co się z nimi dzieje jest ważniejsze od maszyn oraz ich prawa są ponad wszystko.

Była to dla mnie ciężka lektura przez niezliczoną ilość długich opisów za, którymi szczerze nie przepadam. Pomimo tego książkę czytało mi się bardzo przyjemnie i co zaskakujące szybko. Było to również zaskakujące pierwsze spotkanie z autorem jak i podgatunkiem fantasy - antyutopia. Format jaki prezentuje nie przemawia do mnie w 100%, lecz nie skreślam go. W jakiś swój dziwaczny sposób zachwycił mnie a to nie zdarza się często. Sam pomysł na fabułę był genialny i taki jest również efekt końcowy. O bohaterach mogę mówić jedynie w superlatywach. Byli wykreowanie tak jak można było się tego spodziewać po literaturze wysokich lotów. Poza wspaniałą fabułą ma również okładkę, która skradła mojen serce. Może obwoluta nie jest wybitna ale pod nią skrywa się coś pięknego. Z czasem napewno sięgnę po inne dzieła tego autora.