Kula recenzja

Nie da się ocenić książki, która bazuje na przeżyciach, na realnych wydarzeniach. Kiedy jest to historia konkretnego człowieka, który opowiada ją, otwiera się przed nami, otwiera duszę, serce i swoje najskrytsze lęki. Zawsze będę tego zdania i nigdy go nie zmienię, dlatego tak ciężko jest mi wydawać opinię na temat takich powieści. Niemniej jednak zawsze warto po takie książki sięgnąć - te, które pokazują nam rzeczywistość, która być może nas otacza, chociaż nie mamy tej świadomości. Zatrzymać się, zastanowić, pomyśleć. Odwrócić się i spojrzeć za siebie, bo być może jest w naszym otoczeniu ktoś, kto cierpi, a my zwyczajnie ominęliśmy sygnały.

Wiktoria jest dziewczynką bardzo wierzącą. To jest coś, co w trudnych chwilach pomaga jej przetrwać - bliskość, więź z Bogiem, uczucie, że kiedy wszystko się wali, to on jest przy niej. Bo tytułowa kula rozrasta się powoli - najpierw niewinnie wkrada się, lekko dając oo sobie znać w stresujących chwilach, by po kilku latach rozrosnąć się i wwiercać w okolice brzucha, walić o żebra i rzucić twarzą o ziemię. Tak Wiktoria czuję się w nawet najmniej spodziewanych momentach. Po prostu znika, znika Wiktoria i znika świat dookoła niej. Po chwili kula znika. Ale to tylko kwestia czasu, kiedy pojawi się ponownie.

Wiktoria powoli traci wszystko. Każdy kolejny związek okazuje się porażką. Każda kolejna praca przysparza mnóstwo stresu. Wiktoria tonie we frustracji, tonie również w alkoholu i papierosach, Nie czuje szczęścia, nie ma energii a jej jedyne zajęcie to przewijanie programów na swoim telewizorze. W jednym z cięższych momentów swojego życia Wiktoria stoi na ulicy i błaga o pomoc, ale nikt jej nie widzi. Nie może wydusić z siebie słowa, ale patrzy, patrzy prosto i bezczelnie w oczy innych ludzi, którzy zdają się jej nie widzieć. Więc Wiktoria wraca do domu.

Molestowanie seksualne jest i niestety będzie. Wiktoria jest tą dziewczyną, która doświadczyła tego w dzieciństwie, a więc w takim wieku, kiedy nie rozumie się jeszcze co się dzieje i dlaczego to jest złe. Późniejszy wstyd, zażenowanie, nie pozwala na otwarcie się przed drugim człowiekiem, a nawet przed sobą i próby zrozumienia, że to jest własnie to, co człowieka wyniszcza. Wiktoria przez przypadek w telewizji widziała scenę molestowania innego dziecka, ale próbowała to odrzucić, wmawiała sobie, że przecież z nią tak źle nie było, że to nie to samo. Ale molestowanie to molestowanie. Nie ma nic pomiędzy. Dlatego spójrzmy za siebie, może coś dostrzeżemy. A być może sami damy sobie pomóc.

"Książkę otrzymałem/otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl"