Kto porwał Daisy Mason? recenzja

"– Nie możesz się przede mną schować. Znajdę cię. Wiesz o tym, prawda, Daisy? Znajdę cię."

Wysoka ocena za sposób narracji, jej tempo, które nie pozwala na nudę oraz ciekawą historię, choć moim zadaniem samo zakończenie autorka mogłaby sobie darować ;)

Skrócik.

Zaginiona ośmiolatka, tragedia rodziny, na pozór normalnej. 
Mąż Barry, jego żona Sharon i ich dzieci - Leo i Daisy. 
Akcja zaczyna się tuż po grillu i balu przebierańców dla dzieciaków z okolicy. Daisy z tej okazji miała na sobie piękny kostium stokrotki, a świadkowie pamiętali, jak biegała podekscytowana, gdy impreza zaczęła się rozkręcać. Za to nikt nie pamiętał, kiedy zniknęła...

Gdy detektyw Adam Fawley i jego zespół zaczynają kopać głębiej, badając sprawę zniknięcia dziewczynki, "idealny obraz rodziny" zaczyna pękać. Podejrzenia czytelnika podsyca też sprytny pomysł wykorzystania tweetów, komentarzy FB, które dotyczą sprawy Daisy Mason, w których można przeczytać wszystkie możliwe scenariusze i listy podejrzanych, jakie tylko ludziom przychodzą do głowy, a także ich wyjaśnienia:) To powoduje mętlik w głowie. Tym bardziej, że postacie przedstawione w książce są bardzo złożone, niejednoznaczne i zdecydowanie podejrzane... Nawet sama Daisy.Wyjątkowo spodobała mi się ta powieść - sama jestem zaskoczona, bo spodziewałam się miernoty, napompowanej reklamą i świetną okładką;)Dobry warsztat, dobry klimat - z pewnością sięgnę po kolejną część.

Polecam.