Kształt demona recenzja

Myśl gniewu upodabnia człowieka do potwora. Rozrasta się i prowadzi do obłędu. Zatracanie się w urojeniach, a ostatecznie upadek w otchłań piekła. Mały zamysł, niezauważalny, zaślepia, zaburzając obraz rzeczywistości. Demony walczą z natłokiem myśli i zmuszają do ucieczki. Schowane w szufladzie wspomnień straszą, przyprószone śladem czasu. Lęk oznacza samotność. Manipulacje zaburzają logiczne myślenie. Czarna dziura chorego umysłu i ucieczka. Spojrzeć w oczy koszmarom drzemiącym we wnętrzu i ujrzeć prawdę. Kamuflowanie codzienności to próba zagłuszenia dręczących wizji.

Julia i Karol są szczęśliwym małżeństwem. Z pozory, bo gdzieś głęboko doskwiera niepewność. Podczas niedzielnej mszy, kobieta nagle znika. Prowadząca śledztwo nadkomisarz Krystyna Farkas odkrywa, że to nie pierwsze zniknięcie w tym kościele. Dochodzenie ujawnia wiele mrocznych tajemnic.

Mocny kryminał z wątkiem obyczajowym, przesiąknięty lękiem i próbą zrozumienia tego co skrywają meandry ludzkiej duszy.
Klimatyczna powieść owiana grozą tajemnicy, która wdziera się wszędzie. Mrok wypełza, strach szaleje, a podświadomość podsuwa strzępy wspomnień. Obrazy przeszłości zaczynają układać się w przerażającą całość. Ułamki zdarzeń prowadzą trudną ścieżką zrozumienia tego co istotne. Ludzki umysł potrafi zapędzić w ciemne korytarze, a postepujących traum nie można okiełznać. Pogmatwane ścieżki losów i myśli trudne do określenia.

Nagłe zaginięcie kieruje uwagę śledczych na zdarzenia sprzed lat. Piętrzą się pytania, niejasności. Wiara przeplata się z niewiarą, miłość z nienawiścią, prawda z kłamstwem. Autorka żongluje emocjami czytelnika i prowadzi krętymi ścieżkami moralności.
Bohaterowie pokiereszowani przez życie. Toksyczne relacje rodzinne, pełne dziur i ran. Mgliste podejrzenia ukryte w zakamarkach pamięci. Kościół nie łączy a dzieli, zapędzając naiwnych w ślepy zaułek. Każdy pogrążony we własnym cierpieniu i swojej prawdzie. Trauma odcisnęła piętno, pozostawiając trwały ślad na psychice. Przejmujące fakty wychodzą na światło dzienne.

Niemoc i obawa o bliskich nigdy się nie kończy. Trwałe fundamenty zostają naruszone. W ciemności, złudzenia rosną w siłę i przejmują kontrolę nad życiem.

A życie to często gra pozorów. Skrywana przeszłość i wiele związanych z nią rozczarowań. Pod skorupą masek wszystko uwiera. Pogodzenie się z tym co było, zdaje się niemożliwe.

Nie łatwo uciec, zatrzeć ślady. Konieczne czasem są powroty, by przedrzeć się przez czarną powłokę i rozświetlić przyszłość.

Dostałam więcej niż kryminał. Świetna historia.
Polecam bardzo.