Księżyc w nowiu recenzja

Księżyc w Nowiu druga część serii Zmierzch napisanej przez Stephenie Meyer. Jest to książka opisująca miłość pomiędzy 17-letnią Bellą Swan, a ponad stu letnim wampirem Edwardem Cullenem. W poprzedniej części był opis tego, jak się bohaterowie spotkali i jak się utworzyło między nimi uczucie. W tej części dowiadujemy się czegoś więcej o Jacobie Black'u, przyjacielu Belli z dzieciństwa, oraz wewnętrznych przeżyciach samej bohaterki. Cullenowie są wątkiem pobocznym, występują jedynie na początku i na końcu książki.
W tej części nie podobało mi się zachowanie Belli. Za bardzo się przywiązywała i to się odbiło na jej psychice. Nie, Belka nie będzie wariatką, jeżeli ktoś się zastanawia. Niemniej jednak cała jej postawa strasznie mnie drażniła. Już nie chodzi o same skoki z klifów, ale bardziej o to, ile jej depresja kosztowała innych ludzi w jej otoczeniu. O ile ona mi się nie podobała, to Edward był jeszcze gorszy. Robił z siebie masochistę. Myślał, że jeżeli narazi się włoskim wampirom, to to coś da. Najpierw rozkochał w sobie Bellę, później odszedł, następnie chciał się zabić, ponieważ myślał, że zrobiła to jego ukochana. W życiu nie czytałam nic gorszego. Jedyna postać, która jako-tako mi się podobała w tej części był Jacob. Niestety on też mi podpadł, gdy najpierw spędzał z Belką całe dnie, a później zerwał z nią wszelkie kontakty z powodu tego kim się stał, zresztą nie z własnej winy. Książka jest strasznie ironiczna. Śmieszy mnie porównanie jej do takiego dzieła literatury, jak Romeo i Julia, Szekspira. Jedyne co mi się w tej książce podobało, to to, że autorka wprowadziła nowy wątek i postacie. Reszta to chała.