Bądź moim szczęściem recenzja

Lubicie romanse, w których główny bohater jest sportowcem?

J. Dean długo kazała czekać nam na swoje pierwsze książkowe dziecko. I choć to czekanie było spowodowane wieloma czynnikami, tak im bliżej było premiery, tym apetyt rósł coraz bardziej. I wiecie co? Warto było czekać!

Heidi długo pracowała na to aby osiągnąć sukces. Gdy pewnego dnia, podczas meczu, zostaje zauważona, dostaje swoje 5 minut. Może w końcu spełnić swoje marzenia i zostać gwiazdą amerykańskiej siatkówki. Pomimo początkowych wątpliwości, dziewczyna za namową babci postanawia zostawić za sobą przeszłość i ruszyć na podbój świata. Gdy na stacji benzynowej spotyka przystojnego mężczyznę, nie zdaje sobie sprawy, że ich drogi jeszcze nie raz się przetną, a niewinny flirt może pokrzyżować jej ambitne plany…

Dobra, przyznam szczerze, zabierałam się za nią jak sójka za morze, a to ze względu na ilość stron. Książka, która ma powyżej 450 stron, jest już dla mnie potężnym tomiszczem. Ale o dziwo, jak tylko zaczęłam ją czytać, te strony przelatywały tak szybko, że nawet nie wiem kiedy, a byłam w połowie książki. W ogóle cała historia tak mnie pochłonęła, że miałam wrażenie, że oglądam jakiś film młodzieżowy! Autorka ma bardzo lekki styl, a książka naprawdę jest ciekawa i wciągająca! Bohaterowie są świetnie wykreowani i nie sposób ich nie polubić! Ich relacja rozwija się dość wolno, ale w międzyczasie tyle się dzieje, że w ogóle mi to nie przeszkadzało.

Bardzo podobało mi się wplecenie w całą historię motywu siatkówki, bo jeszcze chyba w żadnej książce się z nim nie spotkałam. A że w liceum to był jedyny sport, który uprawiałam, to tym bardziej z przyjemnością czytało mi się każdy rozdział! Oprócz historii Heidi i drogi jaką obrała do osiągnięcia kariery, mamy też rozdziały opisywane z perspektywy Garetta – ów przystojnego nieznajomego ze stacji benzynowej, który oczywiście nie umiał utrzymać rączek przy sobie ;) już pierwsze spotkanie tej dwójki ma w sobie coś, co może wywołać u niejednej osoby ciarki na plecach ;) A powiem Wam, że jak sobie wyobraziłam Garetta jako tego Pana co jest na okładce to hmmm… ;) nie dziwota, że nie umiałam tej książki odłożyć :P

Gratuluje autorce tak dobrego debiutu! Trzymam kciuki za kolejne świetne książki, które z wielką chęcią przeczytam, a Wam kochani polecam, bo ta książka jest warta grzechu! ;)