Już nie ma tamtej mnie recenzja

Czy dedykacja ma dla ciebie znaczenie? Szybciej sięgniesz po książkę, której dedykacja Cię zachwyci? 🤔
**
**
**
„Naprawdę zaczynam lubić ciszę. Została moją sojuszniczką. Rzeczy dzieją się w ciszy. Jeśli nie pozwolisz, żeby cię raniła, może uczynić cię silniejszą, zostać twoją niemożliwą do przebicia tarczą”.

Drogi czytelniku.
Dziś zabiorę cię do świata, w którym wszystko, co jest znajome, przestaje zwracać na siebie swoją uwagę. Jeśli przestaniesz być uważny, może wydarzyć się coś złego. Będziesz zmagać się z traumą, doświadczać rozczarowań i po prostu starać się przetrwać wchodząc w dorosłość.

Chyba jestem jedyną osobą tutaj na bookstagramie, którą powieść pod tytułem „Już nie ma tamtej mnie” zupełnie nie zachwyciła. 🙈

Po książkę sięgnęłam dlatego, że spodobał mi się opis i okładka. Liczyłam na lekturę, która mnie sponiewiera, rozłoży na łopatki. Niestety na początku nie mogłam się w nią wczuć tak do 100 strony. Później jak już się wczułam, to niesamowicie irytowała mnie główna bohaterka, zupełnie nie mogłam jej zrozumieć. I jakby rozumiem, że to, co jej się przytrafiło, totalnie ją zmieniło, ale ta zmiana była wręcz nierealna. 🤷🏽‍♀️

Szkoda mi było ludzi, których raniła i tak naprawdę sama nie potrafiła, wyjaśnić, o co jej chodzi. Co więcej, totalnie nie umiałam jej współczuć. Czułam się tak, jakbym czytała coś, co jest całkowicie wyprane z emocji. Tak jakby były one spłycone, dlatego tylko po części mogę zgodzić się z twierdzeniem, iż książka jest odważna i potrzebna, lecz czy to, co robiła główna bohaterka, która chciała zagłuszyć traumę, było dobre? Wydaje mi się, że nie, więcej dobrego przyniosłoby to, co zrobiła dużo później.

Ostatecznie miałam dać jej 5/10, ale z racji tego, że ostatnie 50 stron sprawiło, że cokolwiek we mnie drgnęło, postanowiłam naciągnąć nieco ocenę na 6/10 ⭐️ Nie wiem, czy dałabym przeczytać ją nastolatce, aczkolwiek może niektórym osobom bądź rodzicom, otworzy oczy.

Reasumując: Mnie książka nie zachwyciła. Zdecydowanie ma ona potencjał, ale według mnie niewykorzystany. Nie potrafiłam współczuć i zżyć się z bohaterami.