Zaproś mnie na pumpkin latte recenzja

„Zaproś mnie na pumpkin latte” to debiutancka powieść Anny Chaber, wydana w ramach wyłonienia w konkursie „Jesienny Wieczór”. W moim odczuciu jest to bardzo przyjemny i udany debiut. Książka idealna na umilenie jesiennych, monotonnych wieczór, która z łatwością poprawi nastrój tym, którzy przed tą porą roku najchętniej schowali by się pod kocem.

To całkiem przyjemna książka opisująca losy Pauli, która walczy z codziennymi trudnościami, które większość czytelników odnalazłaby również w swoim własnym życiu. Tym bardziej można łatwo dać się porwać lekturze i sympatyzować z główną bohaterką, która próbuje przetrwać jesienne szarówki stawiając jednocześnie czoła klasycznym problemom w pracy, która miała być obiecująca i rozwojowa… ale nie jest. Kolejną bolączką Pauli jest trud w znalezieniu towarzysza na życie, który doceni jej wartość i nie zniknie po kilku randkach. Całość jest jednak zaserwowana w bardzo apetyczny sposób i poznając losy bohaterki zupełnie nie miałam wrażenia, że to historia o dziewczynie, która desperacko szuka miłości, jak często ma to miejsce w kobiecej literaturze poświęconej damsko -męskim relacjom.

Drugim głównym bohaterem powieści, jak na romantyczną historię przystało, jest przystojny pan barista, Greg, serwujący najlepsze pumpkin latte w mieście. Greg to ciekawa postać, z obszernym bagażem życiowych doświadczeń, dla którego randkowanie w ostatnich kilku latach było bardzo odległym tematem. Coś jednak zaczyna się w nim zmieniać, kiedy w kawiarni zauważa Paulę. Dalsze losy tej dwójki, pozostawię bez komentarza, aby nie odbierać Wam przyjemności z czytania, zapewniam jednak, że i Greg i Paula będą musieli pokonać różne wzloty i upadki aby w końcu zaznać trochę szczęścia wśród nieprzychylnej jesiennej aury. Co ciekawe, książka oferuje też wgląd w dwie różne perspektywy na radzenie sobie z emocjami po utracie bliskiej osoby w życiu.

„Zaproś mnie na pumpkin latte” to dosyć prosta i przyjemna lektura skupiająca się głównie wokół wątku romantycznego, ale również w wokół innych codziennych problemów dwójki bohaterów. Uczciwie musze przyznać, że mimo iż czytałam ją z przyjemnością, nie jest to wyjątkowo nowatorska lektura, a raczej przeciętna romantyczna historia. Choć oczywiście i po takie czasem chętnie sięgamy. Jest bardzo klimatyczna, pełna apetycznych opisów kawowych aromatów, które sprawiają, że czytelnik sam chętnie uraczyłby się takim rozgrzewającym napojem w listopadową szarówkę. Napisana przystępnym, prostym językiem, co sprawia, że kolejne rozdziały pokonuje się błyskawicznie. Bardzo podobała mi się również sama oprawa graficzna okładki w ciepłych jesiennych kolorach, naprawdę miła dla oka i pięknie prezentuje się na regale z książkami.





Jeśli chodzi o minusy, nie specjalnie przypadł mi do gustu jeden fragment, w którym autorka postanowiła nawiązać do erotycznego snu przystojnego baristy z Paulą w roli głównej. Nie należę do jakichś super pruderyjnych czytelniczek i absolutnie nie chodzi o to, że czułam się w jakiś sposób zniesmaczona. Zwyczajnie ten fragment wywołał u mnie jakiś zgrzyt w odbiorze całej lektury, która przedstawiona jest raczej w subtelny i romantyczny sposób, i nie jest romansem erotycznym. Co więcej, wszelkie opisy damsko-męskich zbliżeń jeśli już się zdążają są raczej przedstawione subtelnie, ze smakiem i wyczuciem. Tym bardziej ciężko mi było zrozumieć jaką funkcję miał mieć fragment opisujący Grega masturbującego się po erotycznym śnie z nieznajomą wtedy jeszcze Paulą w roli głównej. Zwyczajnie nie pasowało mi to do całego obrazka. Bo jeśli celem miało być jedynie zasygnalizowanie czytelnikowi, że zaglądająca od czasu do czasu do kawiarni Paula wpadła bariście w oko, można to było przedstawić na setki innych sposobów, biorąc pod uwagę, że w książce narracja przedstawiana jest na przemiennie z perspektywy i Pauli i Grega. Tego typu erotyczne obrazki raczej nie pojawiają się dalej w książce, co sprawiło że ten fragment, pojawiający się dosyć wcześnie, jakoś nie pasował mi do całości.

Podsumowując, „zaproś mnie na pumpkin latte” to lekka i przyjemna romantyczna historia, którą szybko się czyta. Dobra na umilenie sobie długich jesiennych wieczorów, kiedy mamy ochotę na przystępną, niewymagającą lekturę w celach czysto rozrywkowych.