Autor: @paulaszamszur ·3 minuty

około 19 godzin temu

Skomentuj

2 Polubienia

Cisza to książka, która obiecuje więcej, niż ostatecznie daje – ale mimo to potrafi zatrzymać czytelnika na chwilę. Przynajmniej na tyle, by się zastanowić, czym tak naprawdę jest cisza, czy można ją dziś odnaleźć, i co tak właściwie robimy, by ją zagłuszyć.

Z tyłu okładki znajdziemy pytania: „Czym jest cisza? Gdzie ją odnaleźć? Dlaczego współcześnie jest ważniejsza niż kiedykolwiek?” – i właśnie tych odpowiedzi szukałam, sięgając po tę książkę. Spodziewałam się serii krótkich esejów, filozoficznych refleksji, a dostałam… autobiograficzne wspomnienia polarnika, który przeplata rozważania o samotności z opowieściami o swoich wyprawach, doświadczeniach z życia codziennego i norweskim chaosie technologicznym.

Nie mogę jednak powiedzieć, że styl Kaggego jest zły. Wręcz przeciwnie – ma w sobie pewną surową równowagę. Pisze ładnie, czasem nawet bardzo celnie, choć nie zawsze klarownie. Niektóre sformułowania wymagają chwili, by je dobrze zrozumieć. To nie jest język lekki ani zbyt przystępny, ale za to uczciwie stonowany i przemyślany. Na szczęście forma – czyli 33 krótkie rozdziały – doskonale to równoważy. Krótkie eseje czyta się osobno, bez konieczności podążania za linią fabularną. I to jest zdecydowany atut tej książki.

Niestety – i muszę to podkreślić – to, co otrzymałam, nie było tym, czego szukałam. Brakowało mi ciszy jako tematu samego w sobie, ujętego z różnych perspektyw – społecznej, psychologicznej, filozoficznej. Zamiast tego dostałam ciszę w życiu Kaggego. I o ile jego doświadczenia bywają ciekawe, o tyle miejscami czytanie tej książki po prostu mnie nudziło.

Są jednak fragmenty, które potrafią trafić w punkt i sprawić, że człowiek się zatrzyma. Na przykład wtedy, gdy autor pisze:

„Okazało się, że głęboko pod kakofonią hałasu ulic i myśli, muzyki i dźwięków maszyn, iPhone’ów i odśnieżarek, cisza jest i czeka na mnie. Cisza.”

To jedno z tych zdań, które przypomina, że mimo ciągłego szumu – zewnętrznego i wewnętrznego – cisza nie znika. Po prostu chowamy ją pod warstwami informacji, rozmów i oczekiwań.

Z drugiej strony są w książce momenty dziwnego napięcia, które autor oddaje z dużym wyczuciem:

„Kiedy indziej zdziwienie nie jest dobrowolne, nie wybieram go, lecz dziwię się, bo nie mogę się nie dziwić. Pojawia się zapowiedź czegoś nieprzyjemnego. Myśl albo wrażenie. Trawi mnie i każe mi się zastanowić, co to może być.”

To są chwile, w których „cisza” nie jest ani spokojna, ani błoga. Jest raczej niepokojąca, jak moment zatrzymania, kiedy przestajesz biec i nagle słyszysz wszystko – łącznie z tym, czego słyszeć nie chcesz.

Kagge nie unika też trudnych stwierdzeń:

„Sądzę, że mało kto potrafi dostosować się do hałasu. Owszem, uczymy się żyć, ponieważ uważamy, że musimy, ale hałas jest i będzie niepokojącym elementem obniżającym jakość życia.”

To zdanie mnie poruszyło – być może dlatego, że codziennie przyzwyczajamy się do dźwiękowego zgiełku, jakby był on czymś naturalnym. A przecież nie jest. I może właśnie przez takie momenty warto było przez tę książkę przebrnąć.

Najpiękniejsze jednak było dla mnie jedno zdanie – refleksja, która pokazuje, że cisza to nie ucieczka, ale inny sposób widzenia:

„W odcinaniu się od świata nie chodzi o odwracanie się do otoczenia plecami, przeciwnie: o zobaczenie świata tym wyraźniej, utrzymanie obranego kierunku i próbę pokochania życia.”

To takie zdanie, które warto sobie przypominać. Bo może właśnie po to jest cisza – nie po to, by się wycofać, ale by wrócić do świata z większą uważnością.

Podsumowanie

Cisza Erlinga Kagge to książka, która nie spełniła moich oczekiwań. Miałam nadzieję na esencję filozoficznych przemyśleń, a dostałam zbiór osobistych rozważań – nie zawsze trafnych, czasem nużących. I choć forma oraz spokojny ton były jej mocnymi stronami, to treść nie poruszyła mnie na tyle, bym mogła ją polecić z czystym sercem.

Nie była to książka, która coś we mnie zmieniła. Ale była to książka, która pozwoliła się zatrzymać i pomyśleć. A czasem – to wystarczy.

Moja ocena:

Data przeczytania: 2025-04-15

× 2 Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe

Sprawdzam dostępność...

Ogłoszenia

Dodaj ogłoszenie

Cisza

Erling Kagge

6.2/10

Erling Kagge jest myślicielem na miarę XXI wieku, znanym podróżnikiem, barwną i niezwykle interesującą postacią. Jako pierwszy człowiek na świecie doszedł samotnie na biegun południowy i jako pierwsz...

Komentarze

Cisza

Erling Kagge

6.2/10

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe

Sprawdzam dostępność...

Ogłoszenia

Dodaj ogłoszenie

Zobacz inne recenzje

Bezgłos

„Cisza” Kolejne zakupy w Biedronce, w pośpiechu, w międzyczasie gdzieś miesiąc temu i jak zawsze stojak z książkami jest dla mnie najbardziej interesujący i ta książka „Cisza” nieznany mi autor E...

@zanetagutowska1984

Strach przed ciszą

Norweski podróżnik, zdobywca bieguna południowego i Mount Everestu napisał książkę o roli ciszy w naszym życiu. Coś jest na rzeczy, bo w obecnych czasach jesteśmy wciąż wręcz zalewani decybelami; na ...

@almos

Pozostałe recenzje @paulaszamszur

24 rozdziały z życia (nie)zwykłego ojca

Jeśli ktoś spodziewa się po tej książce zwrotów akcji, dramatycznych cliffhangerów czy metafor, które można by analizować przez semestr na filologii, to... niech lepiej ...

Recenzja książki Tata Tadzika

Księżyc w nowiu – czyli jak złamane serce może wciągnąć w świat wilkołaków

Wchodząc w drugi tom sagi Zmierzch, spodziewasz się może więcej wampirów, gorących spojrzeń Edwarda i rodzinnych klimatów u Cullenów. Tymczasem dostajesz… ciszę. Pustkę....

Recenzja książki Księżyc w nowiu