Zauroczona, zwariowana, zakochana recenzja

,,Zauroczona, zwariowana, zakochana" to książka, po którą sięgnęłam kiedy nie miałam czasu i siły czytać bardziej wymagających książek, a potrzebowałam czegoś, by oderwać myśli od przyziemnych spraw. Zaczęło się dobrze, a później to już sinusoida, raz była lepiej, a raz gorzej. Wielokrotnie podczas jej czytania moja opinia o książce Laury Steven się zmieniała, ale minęło już trochę czasu i moja zdanie o niej ostatecznie się ugruntowała

Fabuła książki ,,Zauroczona, zwariowana, zakochana" nie jest jakoś bardzo rozbudowana, wręcz skłaniałabym się ku stwierdzeniu, że jest prosta, ale równocześnie jest powiewem świeżości wśród powieści młodzieżowych. Dlaczego? Tego wam nie zdradzę. Sprawdźcie to sami. Historia koncentruje się wokół Caro, inteligentnej nastolatki, która jest zauroczona swoim kolegą ze szkoły. Wychowują ją dwóch ojców, ma ona dwie przyjaciółki, od których uważa się za brzydszą i gorszą. Powieść Laury Steven to prosta opowieść o poznawaniu siebie samej, dojrzewaniu i odkrywaniu swojej rodziny.

O postaciach nie ma za wiele pisać, ponieważ nie licząc głównej bohaterki nie ma za wiele o kim pisać. Autorka nie poświęciła dużego czasu, by nakreślić charaktery postaci drugoplanowych. Wiemy o nich tyle ile dowiadujemy się z ekspozycji.

Caro jest introwertyczką, nie należy do najpopularniejszych dziewczyn w szkole. Raczej trzyma się w cieniu swoich dwóch przyjaciółek. Podczas czytania odniosłam wrażenie, że autorka bardzo niekonsekwentnie pisze główną bohaterkę, kreując ją na osobę inteligentną, z dużą wiedzą o fizyce, ale dosyć lekkomyślną w kontekście innych sytuacji. Można to tłumaczyć jej młodym wiekiem, ale do tej pory coś mi tu zgrzyta.

Reszta bohaterów to szereg niewykorzystanego potencjału. Harukie'go rola ogranicza się do bycia obiektem westchnień głównej bohaterki, a szkoda, bo jest jeden fragment, w którym autorka zarysowuje jego historię, ale nigdzie później nie tego nie rozwija.. Podobnie jest z przyjaciółkami Caro, a szkoda, bo myślę, że to był bardzo uniwersalny wątek. Każdy z nas w końcu dorasta i okazuje się, nasze drogi z przyjaciółmi się rozchodzą. Osoba, która kiedyś była nam bliska staje się obca.

Najlepsi w tej całej książce są rodzice głównej bohaterki. Jest między nimi zachowany odpowiedni balast. Są bardzo charyzmatyczny i od razu pała się do nich sympatią. Za to bardzo zabrakło mi rozwinięcia relacji z bratem Caro.

W książce Laury Steven narracja jest pierwszoosobowa z perspektywy głównej bohaterki. Caro bardzo często łamie tak zwaną czwartą ścianę i zwraca się do bezpośrednio do czytelników. W powieści przeważa jeżyk potoczny, dostosowany bardziej do nastolatków. Parę razy przy wątku z tabletkami przewracałam oczami, ale był on potrzebny do rozwoju głównej bohaterki. Za to autorce bardzo łatwo udało się przedstawić wątek LGBT, nie jest on wymuszony, a wypada bardzo naturalnie i nie został potraktowany po macoszemu.

Przez znaczną część fabuły ,,Zauroczona, zwariowana, zakochana" nie ma zaskakujących zwrotów akcji, ono pojawia się dopiero pod koniec książki. Tempo akcji jest bardzo wolne. Sama historia nie wywołała we mnie żadnych emocji,. Humor jak już wielokrotnie powtarzałam jest rzeczą względną, każdy ma innych, ale jak w tej książce nie wyłapałam żadnych humorystycznych dialogów, bądź scen.

Nie mogę napisać, że książka Laury Steven w żadnym wypadku nie jest złą powieścią, wręcz przeciwnie, ale cały czas odnoszę wrażenie, że mogłaby być lepsza. Po prostu ,,Zauroczona, zwariowana, zakochana" to jedna z tych pozycji, które się przeczyta i szybko zapomni. Nie jest wymagająca, czyta się ją szybko, ale jest bardzo dobrą pozycją dla osób młodych, ponieważ uczy akceptacji samych siebie.