Smilla w labiryntach śniegu recenzja

Smilla to młoda kobieta, córka Grenlandki i Duńczyka, która nie może znaleźć sobie miejsca po wyjeździe z ojczyzny. Pewnego dnia poznaje jednak chłopca, wychowywanego jedynie przez matkę-alkoholiczkę, Esajasa, który tak jak ona urodził się na Grenlandii. Ich więź jest wyjątkowa, niczym najlepszych przyjaciół ale jednocześnie matki z synem. Niestety chłopiec spada z dachu. Smilla nie wierzy jednak, że w tym wypadku nie brały udziału osoby trzecie i zaczyna drążyć w poszukiwaniu prawdy.
Co sprawia, że książka ta jest tak inna niż wszystkie kryminały? Występują w niej bardzo bardzo długie opisy, zazwyczaj miejsc odwiedzanych przez główną bohaterkę. Do tego często spotkać możemy rozważania filozoficzne czy naukowe. Elementy te sprawiają, że momentami zapomina się, że jest to kryminał. Zdecydowanie nie jest to książka lekka, którą czytamy, aby odpocząć. Autor bardzo szybko przeskakuje z jednego wydarzenia i miejsca do drugiego, wprowadza bardzo dużo nowych, znaczących postaci, opisuje różne zjawiska przyrody i miejsca. Przez to narracja jest lekko zagmatwana i nie dla każdego może być zrozumiała a czytelnik zmuszony jest nieustannie czuwać i domyślać się pewnych rzeczy. To wszystko sprawia, że lektura ta może być nie tylko męcząca, ale też niezrozumiała. Dodatkowym smaczkiem jest kreacja głównej bohaterki, która momentami jest nieco zbyt pewna siebie, egoistyczna, nierozważna i oczekująca od otaczających ją ludzi nieustannego wsparcia i pomocy nie dając im nic w zamian. Dla niektórych będzie ona ikoną, symbolem siły kobiet, uporu i tego, że wszystko da się osiągnąć. Dla innych będzie ona zwyczajnie irytująca.
Przeczytanie tej książki zajęło mi naprawdę sporo czasu i szczerze mówiąc uważam, że był to czas nieco stracony. Być może nie dorosłam jeszcze do tego, aby zrozumieć i docenić geniusz tej książki tak jak krytycy, z których opiniami miałam styczność przed jej przeczytaniem. Wiem jednak, że nie wrócę do niej za kilka lat, aby sprawdzić czy wtedy będzie bardziej zrozumiała, ponieważ to jak męczyłam się podczas czytania i jak trudziłam nad tym, aby zrozumieć o co tak właściwie chodzi pozostawiło zbyt duży niesmak.