It Ends with Us recenzja

Czy mamy granice wytrzymałości? Czy są pewne rzeczy, które możemy wybaczyć? Czy dla miłości jesteśmy skłonni poświęcić pewne rzeczy? Czy to, czego doświadczyliśmy w dzieciństwie ma wpływ na naszą przyszłość? Czy przemoc wobec drugiego człowieka można w jakikolwiek sposób usprawiedliwić? Na te pytania możemy odpowiedzieć sami już teraz. Po lekturze tej książki, na pewno nad niektórymi zastanowimy się dłużej.

To, ile emocji wzbudziła we mnie ta historia jest niepojęte. Rzadko kiedy płaczę podczas czytania, ale w tym przypadku, momentami łzy skapywały mi na strony. Niezwykle bolesna, ale i prawdziwa opowieść o kobiecie, która marzyła o szczęśliwej rodzinie i nigdy nie podejrzewała, że może spotkać ją podobny los, jak jej matkę.

Nie miała pojęcia, że człowiek, w którym zakochała się bez pamięci, może mieć drugie oblicze. Poznając jej myśli, na pewno wielu ludzi uświadomi sobie, w jak trudnej sytuacji znajdują się niektóre osoby. Lekkie pióro autorki, z którym niesamowicie się polubiłam, sprawia, że ta historia staje się nam znacznie bliższa. Nic tutaj nie jest czarno-białe. Ogromnie szanuję autorkę za poruszanie tak trudnych tematów. Jest to niezwykle ważne, a jeszcze podanie ich w tak prosty i przyziemny sposób, sprawia, że każdy coś z niej wyniesie.

Z romansami często mi nie po drodze, bo nie potrafią mnie zaangażować. W tym przypadku było przeciwnie. Od samego początku historia Lily i Ryle'a mnie pochłonęła. Również od pierwszych stron, nie polubiłam tego mężczyzny, a z każdą kolejną zaczynałam go nienawidzić. Natomiast postać Atlasa i listy, które pisała młoda Lily, łamały mi serce.

Nie była to książka idealna. Miała swoje małe mankamenty, takie jak, początek relacji Lily i Ryle'a. W moim odczuciu wszystko działo się trochę zbyt szybko. Jednak późniejsze wydarzenia przyćmiły ten odrobinę cukierkowy start.

Wiem, że wielu osobom nie przypadło do gustu zakończenie. Ja natomiast uważam, ze jest ono najlepszym z możliwych, a w szczególności scena w szpitalu! Epilog, jak i kilka słów od autorki sprawiły że po raz kolejny się popłakałam. Ważna i poruszająca, polecam!