Jak uciszyć wewnętrznego krytyka i uwierzyć w siebie recenzja

Kto najlepiej zna kobietę? – inna kobieta, a w przypadku książki „Jak uciszyć wewnętrznego krytyka i uwierzyć w siebie” to dwie kobiety. Alina Adamowicz i Joanna Godecka z racji wykonywanych zawodów i podejrzewam wieloletniej pracy nad kobiecą psychiką wiedzą o czym piszą.

Jestem ukontentowana tą lekturą. Czytając kolejne rozdziały miałam nieodparte wrażenie, że autorki obserwowały mnie z ukrycia i rozłożyły na czynniki pierwsze moją psychikę, a dokładniej mówiąc moje lęki, kompleksy, niską samoocenę, niedowartościowanie i brak samoakceptacji.

Książka porusza tematy, z którymi kobiety bardzo często zostają same, bo nie mają z kim o nich porozmawiać, a niejednokrotnie nawet jeżeli się odważą to spotykają się z brakiem zrozumienia. Autorki zbudowały bardzo ciekawą formę komunikacji z czytelniczką (choć miałam wrażenie, że nie czytam, a jestem uczestnikiem terapii). Książka zawiera wiele przykładów, jak mniemam klientek obu autorek, które pokazują sytuacje życiowe z którymi czytelnikowi bardzo łatwo jest się utożsamić, a jednocześnie pokazują jaki zabieg/ćwiczenie/działanie zostało wykonane, żeby osiągnąć konkretną reakcje. Ćwiczenia które proponują autorki są bardzo proste do zrobienia, nie wymagają zbyt dużo czasu a pozwalają nam odkryć (lub odkryć na nowo) prawdy – jakże proste, a mające niesamowity wpływ na nasze życie.

To piękne, że przypominają nam Panie o tym, że warto być dla siebie miłym, że pozytywne myślenie ma niesamowity wpływ na całe nasze życie, ale też na nasze otoczenie i postrzeganie nas przez innych ludzi. Autorki pokazały jak destrukcyjnie wpływa na nas negatywne nastawienie do świata i do siebie, a równocześnie sugerują jak w prosty sposób możemy zmieniać to co rodzi się w naszej głowie i ma negatywny wydźwięk w coś co może wybrzmieć jako pozytywna, motywująca informacja, budująca nasze ego i samoocenę.

To jest książka w mojej opinii przede wszystkim dla kobiet (choć może się mylę) i nie jest to książka którą się czyta w jeden wieczór z herbatą i pod kocykiem. To jest lektura którą się kontempluje, czasami coś trzeba przeczytać dwa razy, czasami trzeba wrócić kilka stron do przodu. Ta książka to rodzaj terapii i jak każdą terapię należy ją dawkować.

Polecam z całego serca wszystkim kobietom, jestem przekonana, że każda odnajdzie w tej książce siebie samą.