Książę Mgły recenzja

‘’Wiele lat musiało upłynąć, by Max zapomniał wreszcie owo lato, kiedy odkrył, właściwie przypadkiem, istnienie magii.”

Carlos Ruiz Zafón ( ur. 1964 w Barcelonie) zyskał światowy rozgłos dzięki bestsellerom ,, Cień wiatru” i ,, Gra anioła”, wydanym w Polsce nakładem wydawnictwa MUZA SA. Opublikowana w 1993 roku, wyróżniona Nagrodą Edebe, powieść ,, Książę Mgły” jest pierwszą książką w dorobku pisarza.
,,Książę Mgły” ciągle odkładałam na później, ale gdy w końcu znalazłam czas, wzięłam ją do ręki i zaczęłam czytać. Nie wiem czemu, ale zaczęłam się bać po wypadku Iriny, jednej z córek Carverów. Na szczęście przeczytałam ją do końca i jestem z tego powodu bardzo dumna, ponieważ się opłacało.
Książka Carlosa Ruiza Zafóna opowiada o trzech przyjaciołach, którzy poznali się pewnego lata. To właśnie ta trójka: Max, Alicja i Roland będą musieli walczyć z Kainem, który jest Księciem Mgły. Wielka więź ich połączyła pomimo różnego wieku. Nawet między Rolandem a Alicją zaczyna iskrzyć.
Kiedy wojna panuje Maximilian Carver przeprowadza się wraz z rodziną do małej osady rybackiej na wybrzeżu Atlantyku. Zamieszkuje w domu należącym niegdyś do rodziny Fleischmannów, których dziewięcioletni syn Jacob utonął w morzu. Myśleli, że to normalne miejsce, ale okazuje się być magiczny. Max poznaje przyjaciela Rolanda, z którym nurkuje by zobaczyć zatopionego ,,Orfeusza”. Chłopak opowiada Alicji i Maxowi historię jego dziadka. Niestety czym dużej mieszkają w tym domu tym bardziej dzieją się różne rzeczy i ten niebezpieczny ogród z posągami koło domu. Ojciec znajduje stare filmy, ale okazują się ona być zwykłymi anonimowymi filmami ogrodu z posągami. Uwagę wielką przyciąga Maxa i Alicji posąg klauna, którego widzieli, ale inaczej był ułożony. Pewnego razu mała Irina spada ze schodów, ponieważ widzi dziwną postać w jej szafie. Trójka przyjaciół postanawia odkryć prawdę i idą do dziadka Rolanda, który opowiada im historię. Dochodzi do dwóch spotkań Maxa z Księciem Mgły, który raz mu się ukazuje w grobowcu Jacoba a raz zabiera jego przyjaciela do statku zanurzonego w wodzie. Na szczęście chłopiec zostaje uratowany przez trzynastolatka. Stary latarnik obawia się powrotu potwora i wybiera się na posiadłość Carverów i idzie do ogrodu, w którym posągi zniknęły. Max zostawił siostrę i przyjaciela w chatce a sam wybiera się do domu, gdzie spotyka latarnika Victora Kraya, który opowiada mu całą historię. W chatce dochodzi do porwania przez Kaina siostry Maxa. Chłopak rzuca się do wody w pościgu za klaunem, który zabiera nastolatkę do wynurzającego się ,,Orfeusza”. Max dotarłszy do domu Rolanda, gdy widzi brak nastolatków, szybko rzuca się w wodę za przyjacielem. Kiedy chłopcy dostają się na statek, Max spotyka znów Księcia Mgły, który chce zawrzeć z nim pakt. Młodzieniec odmawia a ten wyrzuca go ze statku, ponieważ słyszy głos Rolanda, który okazuje się być Jacobem. Kiedy dochodzi do spotkania Jacoba z magiem, klaun próbuje zawszeć z nim traktat w zamian za uratowanie dziewczyny. Chłopak stoi przed trudnym wyborem, ponieważ ma mało czasu a statek coraz bardziej napełnia się wodą.
Uważam, że jest to super książka, dla osób szukających przygód. Książka jest ciekawa i bardzo interesująca. Rozdziały są krótkie co ułatwia pauzę w czasie czytania. Latarnik Victor Kray niesamowicie opisał całą histerią swojego spotkania z Księciem Mgły, która jest bardzo wciągająca.
W dzisiejszym świecie wiele osób by się zgodziło złożyć obietnicę magowi, która by wiele mogła ich kosztować . Przede wszystkim dzisiaj każdy chce spełnić swoje pragnienie, nie patrząc na straty ponoszone przez to.
Książka została wydana przez Wydawnictwo Literackie MUZA SA.

Ocena:4/5