Pasierbica. Prawdziwa historia złamanego dzieciństwa recenzja

Donna Fordon matka trójki dzieci, uznana malarka i rysowniczka. Jej opowieść pt. ,,Pasierbica. Prawdziwa historii złamanego dzieciństwa." to najlepszy dowód na to, że nie ma przeszkód nie do pokonania. Książka ta pokazuje piekło, które przeżyła autorka w dzieciństwie.

,, Nie widzę nic złego, nie słyszę nic złego, nie mówię nic złego."

Często usłyszeć można w telewizji jak małe dzieci są bite, kaleczona czy też molestowanie. Wiele też gazet też o tym pisze. Zawsze wszystko jest pisane w roli obserwatora, ci wszyscy ludzie, którzy to piszą nigdy nie przeżywają na własnej skórze. Tym razem w książce ,,Pasierbica. Prawdziwa historia złamanego dzieciństwa." jest inaczej, ponieważ mamy doczynienia z autobiografią.

,,Ta książka to opowieść o tym, co przydarzyło się małej dziewczynce i jej macosze."

,,Pasierbica. Prawdziwa historia złamanego dzieciństwa." to historia małej, pięcioletniej Donny Ford, która została zostawiona przez biologiczną matkę. Trafia razem z przybranym rodzeństwem do ośrodka opiekuńczo wychowawczego, gdzie zostaje zabrana przez swojego ojca i siedemnastoletnią macochę- Helen. Marzenia Donny o pięknej i kochanej rodzinie szybko znikają. Helen nie zastępuje jej mamy i nie chce nią być. Nienawidzi Donny i wyzywa ją od ,,małej wiedźmy", ,,bękarta" czy też zła wcielonego". Oprócz przemocy psychicznej pojawia się fizyczna. Mała Donna jest bita a nawet godzinami stoi w samym podkoszulku i majtkach w zimnej wannie. Niestety Helen coraz to gorsze wymyśla kary i powoduje, że jej syn Gordon nienawidzi Donny. Odbiera jej wszystko to co kocha. Traci ciotkę, z którą zawsze mile spędzała czas. Dochodzi nawet do tego, że jest molestowana przez przyjaciół swojej macochy.

,,Bolą mnie plecy i wszystko inne. Nie ma na moim ciele chyba ani jednego miejsca,
w które bym nie dostała. Ale najbardziej boli mnie serce.
Nie chce, żeby to wszystko trwało. Nie chcę być niegrzeczna.
Nie chcę żyć bez mojej prawdziwej mamusi. Chcę by to piekło się wreszcie skończyło."

Helen nie tylko znęcała się nad Donną ale również nad jej rodzeństwem starszym przybranym Simonem i Fraces. Najstarszej siostrze udaje się uciec. Simon oprócz bicia dostaje różne zadania, w które są nie do wykonania i powodują, że ludzie zaczynają go traktować jak dziwadło. Dzieci Helen są nietykalne. Gordon jest jej największym oczkiem w głowie i najukochańszym. Kiedy rodzi się Lenny wszystko się zmienia. Donna zakochuje się w tej małej całym sercem a Helen po paru miesiącach opuszcza całą rodzinę. Wszystko staje na głowie Donny, która teraz musi wykonywać wszystkie zadania pani domu i zajmować się młodą.

,,Książka to klucz do wiedzy, a wiedza to klucz do życia. "

Kiedy Donna jest już dorosła i zapomniała o przyszłości, ona jednak powraca. Przychodzą do jej nowego domu policjanci i informują o procesie, w którym Donna wreszcie będzie mogła opowiedzieć całą prawdę. Niestety wtedy wszystko powraca a ona sama nie wie, czy wszyscy jej uwierzą. Nauczyciele tolerowali bicie a sąsiedzi nie widzieli co się dzieje w domu, dla nich Helen była dobrą kobietą, która potrafiła wychować oprócz swoich dzieci również te obce.

,, 30 lat czekałam na sprawiedliwość i na możliwość opowiedzenia
mojej historii, i ta chwila w końcu nadeszła. "

Nie było łatwo mi czytać tej książki. Były momenty, w których było ciężko opanować łzy. Najbardziej bolało to, że na takie zło pozwalali nauczyciele, opieka a nawet ojciec, który powinien bronić swojego dziecka. Powinni bardziej zwracać uwagę na dzieci i ich zachowanie, a nie przejmować się tylko swoimi sprawami. Książka posiada również daty, co pomaga bardziej wyobrazić sobie, jak wtedy musiało być. Również narracja jest pierwszoosobowa, co bardziej ułatwia czytanie i można się wczuć w losy bohaterki.

Donna Fordon napisała swoje dzieło ,, by dać temu dziecku- sobie z przeszłości- głos". Chce uchronić inne dzieci przed tym co ją spotkało. Pragnie by inni zwracali większą uwagę na to, co dzieje się z dziećmi i czy im nie dzieje się krzywda.

,,To książka to opowieść o tym, co przydarzyło się małej dziewczynce i jej macosze.
To książka dla kobiety, którą ta mała dziewczynka się stała - a która teraz nazywa się przyjaciółką.
To książka dla córki tej kobiety - której opowiadano bajki o Królewnie Śnieżce, z jej matką w roli Królewny.
To książka dla wszystkich małych dziewczynek i chłopców, którzy muszą wieść takie życie.
I, których historii wciąż nie chcemy wysłuchać."

Książkę polecam wszystkim tym, którzy mają mocne nerwy. Zapewnić mogę, że gdy usiądziecie do czytania to się nie oderwiecie, aż nie skończycie tego dzieła.

Książka została wydana przez Wydawnictwo Znak.

Ocena:5/5