Prowadź swój pług przez kości umarłych recenzja

"Prowadź swój pług przez kości umarłych" - jakże mroczny tytuł nadała swojej książce Olga Tokarczuk, nie znając powieści i sugerując się samym tytułem wiele z nas może omijać tę pozycję. Bo o czym tak naprawdę jest - o zbrodniach ludzi? A bliżej określając o zbrodniach ludzi na zwierzętach.

Akcja powieści zostaje umiejscowiona w urokliwej i spokojnej Kotlinie Kłodzkiej, gdzie domostwa oddalonej są od siebie, do najbliższego miasteczka daleko, a zabudowania otoczone są lasami, łąkami i dziką przyrodą. Naszą główną bohaterką jest Janina Duszejko - nauczycielka angielskiego w wiejskiej szkole, zapalona pasjonatka astrologii i niedoszła inżynier mostów, a przede wszystkim całym sercem kochająca zwierzęta. Już od pierwszych stron autorka kreśli klimat tego miejsca, rozłożyste łąki i pastwiska, las będący schronieniem dzików, saren czy lisów. Duszejko mieszka na uboczu w starym, drewnianym domu, w którym pełno wysłużonych sprzętów, czy mebli, takie typowe domostwo z duszą. Towarzyszą jej dwa psy, które codziennie budzą kobietę i domagają się długich spacerów. Podczas jednych z takich wypraw zostaje postrzelony pies Duszejko, a sprawcą są miejscowi myśliwi, którzy urządzają  na terenie regularne polowania. 
Jak wielki żal i smutek rozdziera serce kobiety widząc śmierć swojego towarzysza, próbuje przeszkodzić w dalszym zabijaniu bezbronnych zwierząt. Bohaterka postanawia podjąć walkę, która z góry skazana jest i tak na przegraną, gdyż miejscowe urzędy  są obsadzone pracownikami będącymi jednocześnie czynnymi członkami takich polowań, urzędnikami skorumpowanymi. Nikt nie chce wysłuchać argumentów Duszejko, która natychmiast chce skończyć z zabijaniem zwierząt. W powieści mamy szeroko zakreślony problem kłusownictwa i nie tylko chodzi tu o typowe polowania. Za miasteczkiem mieści się ferma lisów, której właściciel to wysoko postawiony człowiek i z którym przyjdzie się zmierzyć bohaterce. 
Jak myślicie - kto w tej nierównej walce ma szansę zwyciężyć?
Następują po sobie kolejne zdarzenia podczas których regularnie giną członkowie polowań, a ich ciała odnajduje sama Duszejko -  można by stwierdzić, że zwierzęta same wymierzają sprawiedliwość. I żaden sprawca nie zostanie pominięty. 

Autorka dzieli powieść na rozdziały, a każdy z nich odpowiada innemu sezonowi łownemu. Poza tym odnajdziemy tu - jak we wszystkich książkach Tokarczuk liczne odwołania do astrologii, do wpływów Saturna. Wszystko jest w tej książce ściśle ze sobą powiązane - pewne układy planet wpływają na motywy postępowań bohaterów, zwiastują również śmierć. 
Książkę czyta się jednym tchem, jest niezwykle ciekawa i pełno w niej zagadek. Obrońcy zwierząt znajdą w głównej bohaterce swojego sojusznika. Polecam!